Zomerse outdoor avonturen in Avoriaz & Morzine

Deze zomer reis ik af naar een bestemming die bekend staat als populaire plek voor de wintersport. De vraag daarbij is: kun je ook zonder sneeuw je sportieve hart verliezen aan de Franse Alpendorpen Avoriaz en Morzine? Ik zocht het voor je uit.

Onderweg naar Actie

Dinsdagochtend, 7:15 uur, Schiphol Airport
Met een kop koffie stap ik in de Thalys, de slaap nog in mijn ogen. Vandaag reis ik in goed gezelschap naar Avoriaz. Hiervoor reizen we eerst met de trein naar Parijs, daar pakken we een andere trein richting Genève.

Zodra Parijs achter ons ligt, verandert het landschap met het uur van vlak tot glooiend. Ik weet dat onze bestemming dichtbij is, zodra de bergmeertjes verschijnen. Klokslag 15:00 uur arriveren we op station Bellegarde, waarvandaan we in twee uur met de auto naar Avoriaz rijden. Een andere optie is om te treinen tot Cluses, het stuk met de auto is dan iets korter.

Op de bergweg tussen Morzine en Avoriaz komen groepjes mountainbikers ons al met een rotvaart tegemoet. Er zweeft een paraglider over. Ik geloof dat we hier goed zitten voor wat serieuze actie.

Te Paard door de Bergen in Avoriaz

In Avoriaz stappen we aan de rand van het dorp uit de auto. Auto’s laat je hier achter in een van de vele parkeergarages. Avoriaz is namelijk autovrij. De ‘taxi’ hier bestaat uit paard en wagen. Later leer ik dat dit slechts een van de vele maatregelen is die Avoriaz heeft genomen in haar streven naar duurzaam toerisme. Ook ik stap over op een paard. Het blijkt de perfecte manier om deze reisdag mee te eindigen. De koele berglucht, vele mooie doorkijkjes, wilde bloemen, de heerlijke stilte en mijn paard dat het allemaal best lijkt te vinden; ik voel mezelf ontspannen.

Off the grid bij Lil’Stash

Te paard bereiken we onze slaapplek, Lil’Stash. Lil’Stash ligt in het Proclou bos ( = middle of nowhere), aan de rand van wat in de winter een skipiste is. Het tentenkamp bestaat uit vier tipi’s. Verder zie ik boomhutten, een klauterparcours en ziplines, maar die zal ik vandaag niet meer proberen. Bijkomend voordeel van laat op de dag aankomen; al sinds het paardrijden heb ik in de bergen niemand gezien.

We duiken dus meteen in een off the grid experience. Vanavond geen andere kampeerders en ook geen stromend water en geen elektriciteit. Wat we wel aantreffen is een barbecue vol met gegrilde groenten en de lekkerste Franse kazen. Het biertje uit de lokale brouwerij smaakt trouwens ook helemaal niet slecht.

Een nachtje in de buitenlucht

Na zonsondergang koelt het snel af. Voor het al te fris wordt, duiken we de tipi in. En nee, daar staat geen kacheltje waaraan we ons kunnen warmen. Terwijl ik in mijn slaapzak de dag lig te verwerken (met alle kleren aan waar ik nog comfortabel mee kan slapen), komt de regen met bakken uit de lucht. Nu pas, dat gelukje hebben we dan ook weer. Dat de dag in alle vroegte in Nederland begon, kan ik me bijna niet meer voorstellen. 

Hart in de keel op de mountainbike

’s Ochtends word ik verrassend verfrist wakker van dit nachtje kamperen. Na een vluchtig ontbijt en een zorgvuldig inpakritueel (niet mijn tas, maar mijzelf), sta ik in de startblokken voor een dag vol actie.

Met de elektrische mountainbike gaan we op avontuur. Onze gids, Benoit, let op dat we niet te hard van stapel lopen (uit bochten vliegen of enthousiast verkeerde routes inslaan). Hoewel ik wat technische mountainbike ervaring heb in Nederland, merk ik de eerste vijf minuten al dat die te verwaarlozen valt. Dit is een compleet nieuwe ervaring.

Het gaat verrassend steil, slingerend en vooral HARD naar beneden. Over alpenweides, langs een waterval en door bossen. Wat een kick geeft dit. Met hulp van het elektrische deel van mijn mountainbike op de korte klimmetjes, is het nog niet eens mijn hartslag die met me aan de haal gaat. Het afdalen vraagt trouwens wel om volledige focus en ook daar krijg je uiteindelijk trek van. 

Lindarets, het Geitendorp

Na een paar uur opperste concentratie, strijken we neer in Lindarets voor een typisch Franse (kaas!) lunch bij Le Chaudron. Ik gniffel om de vele geiten in het dorp. Al snel wordt me duidelijk dat zij geen toevallige passanten zijn. Zo’n 40 geiten maken hier in de zomer de dienst uit. In de winter niet, dan hebben zij ook iets beters te doen (binnen zitten). De doorgaande weg is hun domein, ze liggen zelfs vóór de restaurantjes. Wil je ergens naar binnen? Eerst even netjes vragen.

Afdalen naar Morzine

Na nog een paar laatste afdalingen, leveren we de fietsen in en dalen we met de telecabine zo’n 1.000 meter af, naar Morzine. Het is hier meteen acht graden warmer. Deze nacht kunnen we bijkomen van de back to basic ervaring in Chalet La Godille van More Mountain. Dit prachtige chalet voor de hele familie of vriendengroep, met zes slaapkamers, woon- en speelkamers, luxe woonkeuken, jacuzzi op het balkon en uitzicht op Morzine, is bijna een cultuurshock. Vooral de douche is na 24 uur reizen en actief buitenspelen erg welkom.

Outdoor Vibes in Morzine

Vanaf het terras van ons chalet kijk ik op zwembaden, tennis- en voetbalvelden, skateparks en een yogaclubje in het gras. Morzine ademt outdoor-actie. Ik merk ook dat dit besmettelijk werk. Ik krijg zelfs zin om de omliggende bergen (Nyon, Ressachaux) te beklimmen.

Als we opgefrist het dorp verkennen, passeren we ambachtswinkeltjes, volle terrassen en restaurants. Genoeg gezelligheid hier op de vroege avond. Of het erg laat wordt, valt te betwijfelen. Ik zie vriendengroepjes waarvan iedereen rozig voor zich uitstaart na een actieve dag in de bergen. Zie je, zo anders dan wintersport is het niet.

Restaurant tips in en rond Morzine

Lekker eten kun je bij La Grange (authentiek en gezellig), Le Colibri (modern) en Chalet les Mines d’Or (terras met  fantastisch uitzicht). Maak je op voor heel veel lokale (geiten)kaas. Ik heb mezelf altijd beschouwd als onverzadigbaar op dit gebied. Die mening heb ik hier voor het eerst moeten bijstellen. 

Zoektocht naar eetbare planten en bloemen

Met Aurélie gaan we de volgende dag op pad rondom het Lac des Mines D’Or. Aurélie weet alles over de eetbare bloemen en planten die hier groeien. Ze weet ook welke planten je vooral moet laten staan. Al proevend van blaadjes en brandnetels (?!) lopen we door bossen waar ik zelf geen pad kan onderscheiden, om even later op een open alpenweide te staan met 360 graden zicht op bergtoppen. Sommigen markeren de grens met Zwitserland.

Ondertussen leer ik welke plant het goed doet in boter (Oxalis), wat helpt bij verbranding door de zon (Sint-janskruid) of wat je gebruikt bij blauwe plekken (Arnica). Voor wie geen Aurélie bij de hand heeft, de Seek app herkent ook planten en bloemen. Ik zou voor Aurélie gaan.

Alles wat we deze ochtend hebben geplukt, tovert Aurélie ter plekke om in hapjes en drankjes; brood met klaver-boter en bloemen, komijn met geitenkaas (dat laatste is ook lokaal, niet geplukt), warme melk met lievevrouwebedstro en siroop van dennenboomnaalden. Eerder zou ik aan daar allemaal zo aan voorbij gelopen zijn.

Canyon de Nyon

Na deze ontspannen maar leerzame wandeling, mag het adrenaline niveau wel wat omhoog. Canyoning zal de komende uren mijn hartslag inderdaad een paar keer goed opdrijven.

Van Onderen

Met moeite hijs ik me in een wetsuit en een klimtuigje. Ik krijg ook een helm, die ik maar al te graag opzet. Voordat we de Nyon kloof verkennen, moeten we daar eerst nog op spectaculaire wijze komen: Abseilend van een 30 meter hoge brug. Slik. Eén voor één verdwijnt mijn groep de diepte in. Na een paar keer diep ademhalen, stap ik naar voren. Vastklikken, één voet over de reling, nog één, daar ga ik. Ik hoef voor dit afdalen niets te doen, maar betwijfel ook óf ik iets had gekund met mijn ogen dicht. Als ik mijn voeten in de rivier zet en me losmaak van het touw, loop ik lichtelijk heroïsch richting de rest van de groep. Kom maar door met dat canyoning.

Natuurlijke glijbanen

In de uren die volgen glijden we van rotsen, laten we ons zakken door watervallen en klauteren we langs hoge rotsen. We springen van de stenen in het water en ik wurm me onderwater op mijn rug onder een nauwe steen. Ik weet dat ik met mijn gidsen Sébastien en Quentin in goede handen ben, maar ik denk toch ook vooral voor mezelf als me wordt gevraagd om ergens van af te springen waarvan alles in me zegt; dom, dom, dom. Deze mannen van Bureau de Guides zijn High Mountain Gids, dat word je echt niet zomaar, houd ik me voor als ik na een schietgebedje en aftellend vanaf drie (plus nog wat andere afleidende manoeuvres), toch mijn leven waag en spring..

(Tekst gaat verder onder afbeeldingen)

Geen zorgen, het is goed afgelopen.

Avoriaz-Morzine: bruisend van outdoor-energie

Met een voldaan gevoel stap ik in de trein terug naar Nederland. Ik ben een beetje betoverd door Avoriaz en Morzine. Door het actieve programma is mijn outdoor-energie volledig aangevuld. En dan was dit nog maar een greep uit het outdoor aanbod van Avoriaz en Morzine. Dat wordt terugkomen.

Wil je ontdekken wat Avoriaz en Morzine nog meer te bieden hebben voor jouw outdoor reis?

• Morzine: en.morzine-avoriaz.com 
• Avoriaz: www.avoriaz.com