Soms zit avontuur in een onverwacht hoekje. En blijken die ondoordachte avonturen ook nog eens het leukste te zijn. Het zijn de microavonturen in ons leven. Je kunt ze plannen of spontaan laten gebeuren. Maar hoe doe je dat? Nou, bijvoorbeeld met het experiment dat ik in dit artikel aan je verklap. Spoiler alert: er kwam echt een topavontuur uit rollen.
Een microavontuur vol spontane verrassingen
Ken je dat, dat het soms voelt alsof je hele leven weken vooruit is volgepland. Alles al vastligt. En het ondanks die leuke dingen toch als een sleur voelt. Ik liep er zelf dit jaar tegenaan. Maar kwam tijdens het lezen van een boek ook de perfecte remedie tegen: dat routinebrein eens vakkundig om de tuin leiden én optimaal genieten van me-time. Al kun je er ook samen op uit trekken. De keuze is aan jou.
Ik heb het hier over de oefening om zonder plan op pad te gaan. Het principe is simpel: je plant een paar uur/ een dag/ een paar dagen vrij waarin je niets moet. En dan… Stap je in de auto en ga je rijden. Zonder plan of idee waar je gaat eindigen. En om te zorgen dat je niet alsnog direct in een routine en gebaande paden vervalt, ga je de eerste drie tot vijf dingen die je bedenkt NIET doen. Zo blijf je net zolang rijden tot dat ene idee opeens oppopt. Die ingeving waarvan je direct voelt: dit is ‘m! Inclusief niet te onderdrukken lachje.
Het microavontuur begint
Met dat idee gooide ik deze zomer een rugzak met outdoor outfit, verrekijker, wat te eten en een tent in m’n kofferbak. Als ik achter het stuur kruip, vraag ik me even af wat ik in hemelsnaam ga doen. Wat logisch is, want elk idee van wat komen gaat ontbreekt. Inclusief wanneer ik terug zou zijn. Maar dat ik alle kanten op kon, dat was zeker.
Zodra ik het buitengebied van Breda uitrijd, betrap ik m’n brein erop dat de zogenaamde beren op de weg en veilige opties toch even de kop opsteken. Gelukkig kan ik uitstekend struisvogelen en doorkruis ik dorp na dorp tot ik bij een nogal groot dorp aankom: Rotterdam. Het Kralingse Bos om precies te zijn. Nooit geweest, dus een leuke eerste stop. En na een korte wandeling – het is tenslotte geen Canada – lunch ik nog even wat en kruip ik weer achter het stuur.
Doe tip: even door het Kralingse Bos struinen of een (verfrissende) duik nemen in de Kralingse Plas.
De mooiste kampeerplek van Zeeland
Inmiddels is ook de bestemming van die dag boven komen drijven: de natuur bij het Veerse Meer. Bij de winderige Deltawerken neus ik even rond en check ik of die ene Staatsbosbeheer natuurcamping nog een plekje heeft. Want ook al heb ik een tent, ik ben niet al te dol op kamperen in datzelfde tentje. En juist daarom doe ik het vandaag wel en boek ik nog mooi dat een na laatste plekje. Spontaniteit is ook een kunst.
Een half uur later loop ik natuurkampeerterrein het Veerse Gat op. En man wat is het hier mooi. Doordrenkt met groen en doorspekt met water. De avond sluit ik af met een wandeling rondom het terrein waarin het laatste daglicht al gauw overgaat tot schemer en de duisternis me razendsnel omringt. Een overgang die de natuur om je heen opeens laat transformeren tot een nieuwe wereld. Waarbij ik ook nog eens een zeldzame Kwak weet te spotten die op z’n gemak in het donker staat te vissen. Een onverwachte verrassing die als een vette beloning van m’n spontane actie voelt.
Doe tip: wandelen door de groene omgeving op en rondom de camping en lekker over het water turen. Ook is het Veerse Meer om de hoek.
Een leerzame les
Dat was een mooie afsluiter voordat ik m’n tent in duik en een leerzame les op doe. Het voordeel van kamperen: lekker in de natuur. Het nadeel van kamperen: die natuur werd ook om half vijf alweer wakker. Blijkt dat ik toch niet zo gek ben op vogels. Een poos later kruip ik half gebroken m’n tent uit (#lekkeslaapmat) en maakt de natuur om me heen alles goed. De geur van bos, de geluiden van de vogels en de zee van groen. Beter kan je dag niet beginnen. Of nou ja, wel: er bleek nog koffie in de thermosfles te zitten.
Trailrunning & historische stadjes in Zeeland
De dag vul ik verder in met een lange trailrun over het strand bij Oranjezon. Wat overigens een extreem lang naaktstrand bleek te hebben. Weet ik inmiddels. Ook is een pro tip om goed op te letten bij welke strandtent je het strand op gaat. Zodat je niet nog drie kilometer om mag rennen. Terwijl je toch echt al je energie aan het losse zand had gedoneerd. Details.
Na een snelle douche breng ik nog een bezoekje aan Veere. Dit kleine stadje vol historie staat bol van de schattige straatjes, statige oude panden en verhalen van vroeger. En ze hebben de enige echte Zeeuwse bolus. Lekker voor bij de koffie of om tegels mee te lijmen, want man wat plakken die dingen.
Die authentieke Zeeuwse hap luidde ook meteen het einde van dit microavontuur in. Het gevoel was duidelijk: het is mooi geweest. En dat is het leuke: op vrijdagochtend wist ik niet of ik een uur weg zou zijn of een heel weekend. Maar als je je gevoel volgt, weet je het vanzelf. Tijd om weer naar huis te gaan. Met een net zo simpel als blijmakend avontuur. En een nasmaak die smaakt naar meer.
Doe tip: Oranjezon is de perfecte uitvalsbasis voor een mooie trailrun, een bezoek aan het gelijknamige natuurgebied (met herten) of een lekker dagje strand. Daarnaast is Veere een fraai historisch stadje om lekker doorheen te slenteren.
Trakteer jezelf op spontaan avontuur
Kortom, lang verhaal nog langer: avontuur kun je ook spontaan creëren. Dus gun jezelf die tijd en trek er eens zonder plan op uit. Wie weet waar je terechtkomt. En welke herinneringen je daarna rijker bent. Voor mij was dit een van m’n leukste tripjes van afgelopen jaar. Dus aanrader? Oh. Ja. Zeker.
Toch stiekem wat inspiratie opdoen voor je avonturen? Check dan zeker onze andere outdoor artikelen. Er is volop te doen!
