Mijn epische motorreis – De meest gestelde vragen over een wereldreis op de motor

Inmiddels ben ik terug van mijn 20.000 kilometer lange wereldreis op de motor. Gedurende de reis ben ik veel verschillende uitdagingen tegengekomen en heb ik veel vragen toegestuurd gekregen van avonturiers die hetzelfde willen doen. Daarom hier een klein overzicht van de meest gestelde vragen en antwoorden. 

Wat kost een wereldreis op de motor zoals deze?

Een grote wereldreis op de motor maken is niet goedkoop, maar het ligt er helemaal aan wat voor keuzes je maakt. In totaal, onder aan de streep heeft deze reis mij rond de €8000,- gekost. Dit was exclusief de aanschaf van een motor, aangezien ik die al had. Daarnaast heb ik vooraf een grote borgsom moeten betalen om een Carnet de Passage te kunnen aanschaffen. Dit is een licentie waarmee je toestemming hebt om met een Nederlands kenteken grenzen als Iran, India en Pakistan te kunnen passeren. De borgsom was €5000,- maar dit krijg je terug wanneer de motor terug in Nederland is. Ik reken dit dus ook niet als kosten. 

De grootste kosten op een rijtje:

• Eten en drinken: €2400,-
• Overnachting: €1200,-
• Onderdelen: €800/1000,-
• Benzine: €1200,- 
• Visas: €650,-
• Motor terug laten verschepen: €1200,-
• Vliegticket naar huis: €350,- 
• Totaal: €8000,- 

Dit zijn de kosten in grote lijnen. Ik heb medeavonturiers gesproken die een vergelijkbare trip maakte voor €3000,-. En dat terwijl ik ook mensen heb gesproken die er rond de €20.000,- aan uitgaven. Kortom, je kan het zo gek maken als je wil, maar je moet zeker rekenen op meer dan €3000,-.

Hoe is het alleen zijn?

Het alleen zijn is voor vele mensen die een grote solo reis maken een dingetje waar ze nerveus voor zijn. Bij een wereldreis op de motor als deze, ontmoet je honderden, misschien wel duizenden mensen. Vele ontmoetingen hiervan zijn kleine oppervlakkige gesprekken. Zo nu en dan ontmoet je enorm inspirerende mensen waar je langer mee optrekt, maar in de grote lijnen ben je alleen. Ik kan zeker zeggen dat ik voor 80% op reis alleen ben geweest en ik ben een vrij sociaal persoon. Terugkijkend op de reis was het alleen zijn, een van de mooiste elementen van de hele trip. Om te beginnen is er een groot verschil tussen alleen zijn en alleen voelen. Alleen voelen kan je verlammen, terwijl alleen zijn dingen enorm intens en mooi kan maken. 

Wennen

In het begin moest ik wennen om langere tijd alleen te zijn. Ik begon vaak te haasten wanneer ik wist dat ik een lang gebied moest doorkruisen, om weer bij een bewoonde wereld te komen. Na een aantal weken ben ik die momenten bewust anders gaan aanpakken. Wanneer ik begon te haasten, zette ik de motor stil en wachtte ik tot ik me weer beter voelde. Dit kon soms een half uur of langer duren. Vanaf Turkije kwamen de eerste echt lang geïsoleerde dagen. Tegen die tijd was ik al zo comfortabel in het alleen zijn, dat ik er totaal geen moeite meer mee had. Sterker nog; ik reed liever alleen in grote landschappen, dan van dorpje naar dorpje.

Tegen de tijd dat ik in Iran zat, kan ik wel zeggen dat ik echt een einzelgänger ben geworden. Het alleen zijn gaf een enorme kalmte en rust. Het gevoel gaat gepaard met de gedachte dat je je goed voelt en daar niks en niemand voor nodig hebt. Je bouwt jouw geluk op eigen schouders en dat brengt een euforisch gevoel met zich mee. Ik ben er heilig van overtuigd dat je meer uit je trip haalt, wanneer je besluit alleen te reizen. Je komt simpelweg meer in contact met jezelf en de mensen om je heen. 

Hoelang was je bezig met plannen vooraf? 

Ik ben in totaal vier maanden bezig geweest met het voorbereiden van de wereldreis op de motor. Hierin zat het meeste tijd in de aanvraag van visas en vergunningen. Daarnaast heb ik wat tijd gestoken in het uitstippelen van de route en onderzoek gedaan naar locaties die ik niet wilde overslaan gedurende de route. Qua tijd was dit op zich prima, hoewel de laatste maand nog een hoop geregel was. Uiteindelijk ben ik zelfs iets later vertrokken dan verwacht, aangezien ik nog moest wachten op het laatste visum voor Iran. Het ligt er dus volledig aan hoeveel zekerheden je wilt hebben voor je reis. Wil je alles dichtgetimmerd hebben en voorbereid zijn op alles, dan kan je zo een jaar bezig zijn met voorbereiden. Wil je meer dingen aan het lot overlaten, dan kan je het prima voorbereiden in drie maanden. 

Welke papieren moet je van tevoren regelen? 

De belangrijkste papieren zijn het Carnet de Passage voor je voertuig. Zonder deze licentie is het onmogelijk om grenzen buiten Europa te passeren. Verder moet je vooraf de visa voor Iran, India en Pakistan regelen. Hierbij heb je uitnodigingsbrieven vanuit de landen zelf nodig. Dit heb ik geregeld via het bedrijf Motortrails. Een puntje waar je op moet letten bij de aanvraag van de visa, is dat je over land binnenkomt. Voor sommige landen heb je een multiple entry nodig.

Voor de landen zoals Myanmar, Thailand en Bhutan moet je een aparte tour aanvragen. Ook dit is te regelen via Motortrails, maar kan ook via aparte agencies. Dan zijn er nog wat praktische zaken als een internationaal rijbewijs en de keuze hoe je verzekerd wilt zijn. Ik heb ervoor gekozen om in sommige landen onverzekerd te rijden, aangezien een verzekering voor diverse landen simpelweg erg moeilijk te regelen was. Terugkijkend hierop kon ik vaak een lokale verzekering aan de grenzen kopen.

Ben je wel eens echt in gevaar geweest? 

Ik heb meerdere momenten gehad waarbij ik het benauwd kreeg. Zo heb ik wel eens op hele afgelegen gebieden enorm vast gezeten met de motor en ben ik ben wel eens verdwaald geraakt in grote woestijngebieden in de nacht. Ook kom je met vele verschillende figuren in aanraking, waarvan niet iedereen altijd het beste met je voor zal hebben. Maar terugkijkend is het eigenlijk altijd goed gekomen, door simpelweg gezond verstand te gebruiken en af en toe een stapje terug te doen.

Communicatief word je erg sterk en krijg je snel door wanneer je mensen kunt vertrouwen of niet. Ik krijg vaak van vrouwen te horen dat een trip als deze maken voor een vrouw niet mogelijk zou zijn. Persoonlijk denk ik niet dat dit zo is. Ik ben meerdere vrouwen onderweg tegen gekomen die een vergelijkbare trip maken. Sterker nog; ik ben ervan overtuigd dat je als vrouw zijnde in de meeste landen een grotere gun factor zal hebben dan een man.

Wat vond je het zwaarste land om doorheen te rijden? 

Het land wat mij uiteindelijk echt gebroken heeft was India. De combinatie van voedselvergiftiging, het chaotische verkeer en (in mijn ervaring) de mentaliteit van de locals maakte het enorm zwaar om doorheen de reizen.