Het ultieme vrijheidsgevoel tegemoet gaan, het echte ‘Into The Wild’-gevoel opzoeken, vele dromen ervan maar weinig doen het. Al reizend door Iran lopen we Marius tegen het lijf. Op het eerste gezicht een doodnormale 20-jarige jongen uit Denemarken. Maar dit is nou niet echt een doorsnee backpacker te noemen. Marius heeft letterlijk lak aan alle reisadviezen, media invloeden of mentale barrières. Hij gaat liftend de wereld over, door complexe gebieden waarbij hij vaak overnacht op de meest obscure locaties. Wij hadden een gesprek met hem.
Liftend de wereld over
Hey Marius! Wat een avontuur maak jij mee, man. Kan je is iets over jezelf vertellen?
“Thanks! Mijn volledige naam is Marius Mallet, ik ben 20 jaar en kom uit Kopenhagen. Ik heb net mijn middelbare school afgerond en voor het eerst een eigen schilderij verkocht. Dit was dus het perfecte moment om op reis te gaan, want ik had wat geld en tijd. Vorig jaar heb ik een grote treinreis door Europa gemaakt, dit proefde naar meer! Vandaar dat ik heb besloten een gap year te nemen en planloos liftend de wereld over en naar het oosten van de wereld te reizen.”
Liftend de wereld over? Hoezo dat dan?
“Ja, dit is eigenlijk ook gekomen door de treinreizen die ik vorig jaar heb gemaakt. Ik had af en toe reizen van 12 uur waarbij ik uren achtereen uit het raam aan het staren was. Ik zag het landschap, de architectuur en de mensen continu veranderen. Het deed mij beseffen dat er tussen de grote steden in nog zoveel te ontdekken is. Ik wou dat ik kon uitstappen om alles van dichtbij te zien, maar dit lukte natuurlijk niet altijd. Reizen met het vliegtuig is wat dat betreft een teleportatie en ik wil juist de schoonheid van de onbekende gebieden tussen de steden ontdekken.”
Wat tof! Je doet me denken aan die gast van ‘Into The Wild’. Was je niet bang voor de risico’s?
“Nee eigenlijk niet, ik stap wat dat betreft overal vrij open in. Het enige wat mij vooraf zorgde baarde, was dat ik het liften misschien op den duur niet meer leuk zou vinden en dat ik vervolgens ergens in the middle of nowhere in een slechte bui zonder geld vast zou komen te zitten.”
Kan je is iets vertellen over je route tot nu toe?
“Ik ben begonnen in Denemarken. Vanuit hier ben ik door gegaan naar Duitsland, Polen, Oekraïne, Moldavië, Roemenië, Bulgarije, Turkije, Georgië, Armenië en momenteel zitten we in Iran. Binnen sommige van deze landen zitten weer eigen gebieden die je kan zien als een ander land. Zo ben ik in Oekraïne en Moldavië in gebieden geweest die compleet gecontroleerd worden door maffia organisaties. Dit betekent dat er eigen regels en wetten zijn in deze gebieden. Mijn volgende land is Irak, dit klinkt erg gevaarlijk, maar in het noorden is reizen goed te doen.”
Met $1500 liftend de wereld over reizen, zo doe je dat.
Want wat is precies je budget voor de reis?
“Ik heb in totaal $1500 voor zeven maanden reizen. Ik heb dit geld verdiend door voor het eerst in mijn leven een schilderij te hebben verkocht. Schilderen was van jongs af aan mijn passie en ik vond het dan ook prachtig om eindelijk iets te verkopen. Van dit geld heb ik een paar goede schoenen, een backpack en een sterke tent gekocht. Van de rest probeer ik nu zolang mogelijk door te kunnen reizen.”
Nice hoor, gefeliciteerd! Kan je iets vertellen over je schilderstijl?
“Ik schilder surrealistische misvormde dieren en mensen. Ik hou ervan veel kleur te gebruiken. Op het eerste gezicht zijn de wezens die ik schilder ronduit lelijk. Maar in elke lelijkheid zit een schoonheid en dat probeer ik te laten terugkomen in mijn werken.”
Bizar! Maar weer even terug naar je reis. Hoe ging dat idee van liftend de wereld over in het begin en hoe gaat het nu?
“In het begin was het liften moeilijk, want ik was er niet aan gewend om in het middelpunt van de aandacht te staan. Negen van de tien keer word je afgewezen, waardoor ik geneigd ben in een ‘low state of mind’ te komen. Je communicatie moet erg goed zijn om liftend de wereld over te gaan. Vaak verwachten mensen toch iets van een tegenprestatie. Geen geld, maar bijvoorbeeld wel leuk gezelschap of een goed verhaal.
Ik heb gedurende de reis veel geleerd over communicatie met mensen en hoe je dit moet aanpakken. Wat ik verrassend vond was dat het liften eigenlijk steeds gemakkelijker werd toen ik verder naar het Oosten reisde. In Europa zijn veel mensen toch nog vaak angstig om lifters mee te nemen. In Oost-Europa wordt dit al een stuk minder. En als je voorbij Turkije komt dan is het geen enkel probleem meer.”
Maar hoe doe je het dan met overnachten?
“Dat verschilt per plek, ik probeer in ieder geval altijd betaalde accommodaties te vermijden. In het begin probeerde ik het te plannen door middel van couchsurfen of campings. Maar hoe verder je komt hoe moeilijker dit wordt. Vanaf Oekraïne ben ik het gaan loslaten en ben ik begonnen met wildkamperen; in bossen, parken en tuinen. Echter is dit niet altijd veilig, je kunt beter een dak boven je hoofd hebben. Je zult versteld staan hoe makkelijk mensen je ergens laten slapen als je je open opstelt. Ik heb overnacht in kantoorpanden, moskeeën, luxe appartementen, dorpshuizen, scholen, ziekenhuizen, kerken en grotten.”
Grotten en ziekhuizen?! Hoe was dit dan?
“Ik zal je vertellen: in het begin was het natuurlijk spannend, maar je went eraan. Je krijgt zelfvertrouwen en het geeft je een kick. Je proeft de vrijheid in z’n puurste vorm als je zelfs niet meer afhankelijk bent van betaalde accommodatie. Daarnaast, als je de hele dag bezig bent met reizen, ben je in de avond zo gesloopt dat je vrijwel overal in slaap kunt vallen. Op den duur maakte ik mij niet eens meer zorgen over waar ik zou overnachten, zelfs niet meer als het al donker was.”
Heftig man! Ben je ooit in gevaar geweest?
“Ik heb afgelopen maanden veel gekke dingen meegemaakt. Gelukkig is het altijd goed afgelopen en kan ik er later op terug denken als een mooi avontuur. Bijvoorbeeld wat ik in Turkije meemaakte. Ik was in Oost-Turkije en ik had een goeie lift geregeld, waarbij we in één ruk door een gevaarlijke regio zouden trekken. In deze regio is de PKK actief, een Koerdische arbeidspartij die in oorlog is met de Turkse Staat. Dit gebied is geen grap, hier wil je in de avond niet rondlopen. Er worden dagelijks mensen vermoord. Door een miscommunicatie bracht de man die mij een lift gaf me niet naar de volgende provincie, maar naar het hol van de leeuw. Ik heb alles geprobeerd maar de man weigerde mij verder te brengen.
Het was inmiddels al donker, dus ik moest daar weg. Ik heb zo snel mogelijk geprobeerd een onderdak te vinden maar hier zijn mensen niet gewend de deur nog open te doen als het al donker is. Uiteindelijk kon ik terecht in een klein schooltje, waar ik in de gymzaal mocht overnachten. Ik dacht dat het allemaal wel snor zat, maar nog geen twee uur later werd ik overvallen door de politie. Ik werd voor een vijand aangezien en direct gearresteerd. Na een lange nacht vol ondervragingen en intimidaties, ben ik uiteindelijk de regio onder begeleiding uitgebracht. Gelukkig maar, want dit had heel anders kunnen aflopen.”
Shit zeg, heb je nog zo’n gek verhaal?
“Haha, deze ga je mooi vinden. Een paar maanden geleden was ik bezig met het regelen van een lift van Lviv naar Kiev. Het was al laat en ik had niet verwacht dat ik er nog uit zou komen. Tegen alle verwachtingen in pikte een priester en zijn familie mij op en reed me helemaal naar de hoofdstad. Hij bood aan dat ik met zijn zoon en zijn grote hond in zijn appartement kon blijven, ik accepteerde het aanbod graag. Ik stemde er ook mee in om de volgende dag met de zoon naar de kerk te gaan. En daar, voordat ik het wist, bevond ik mij te midden in een mensenmassa met muziek die steeds sneller werd.
Terwijl een priester mantra’s schreeuwde en mensen flauwvielen werd mij gevraagd of ik Jezus Christus in mijn hart wilde toelaten. Ik bezweek onder groepsdruk en werd vervolgens begroet door een groep bekeerde Oekraïners die me feliciteerden met de eerste dag van mijn nieuwe leven. Ze sleurden me een kamer in waar een dame me een stapel papieren liet ondertekenen. Ik bedacht snel een nep-adres en maakte vervolgens dat ik daar wegkwam!”
Wat een verhalen, man! Als je nou terugkijkt op je reis wat is dan de meest waardevolle les die je hebt geleerd?
“Na een tijdje op reis geweest te zijn, werd het me duidelijker hoe gecompliceerd de wereld is en dat het waarschijnlijk voor altijd een mysterie voor me zal blijven. Wanneer ik naar een nieuwe plek ga, passen mensen nooit in de verwachtingen die ik over hen had. Ik kan enorme verschillen vinden tussen mensen in hetzelfde dorp en verrassend grote overeenkomsten tussen mensen die duizenden kilometers uit elkaar wonen. Door op zoveel verschillende plaatsen ‘de gast’ te zijn, had ik ook de kans om te zien hoe vaak mensen elkaar verkeerd begrijpen.
Vooral mensen van verschillende nationaliteiten of etniciteiten lijken altijd een sterke en eenzijdige mening over elkaar te hebben. Het was onwerkelijk om met ongelooflijke vriendelijkheid en gastvrijheid door mensen te worden behandeld en later dezelfde behandeling te krijgen van hun ‘vijanden’. Ik weet niet hoe ik er precies over moet denken, maar het gaf me zeker een ander idee over hoe we onszelf in groepen onderbrengen. En ik heb geleerd meer in het moment te leven en meer aan het toeval over te laten!”
Marius, thanks voor het toffe gesprek en nog heel veel plezier en succes de komende maanden!
