Het busje stopt op een afgelegen parkeerplaats omringd door bemoste bomen. De ijzige mist geeft de omgeving een mystieke vibe en de regendruppels tikken gestaag op de capuchon van m’n winterjas. Het is koud. Gelukkig weet de gids te vertellen dat “het water in de canyon ongeveer 5 graden is”. Niet het meest aanlokkelijke vooruitzicht. Maar, zegt de gids al snel, die wetsuits houden je warmer dan je denkt. Ik heb er hoe dan ook zin in. Want vandaag gaan we los met canyoning op Madeira!
Een goede voorbereiding is het halve werk
De instructeurs Lisandro en Philip van Adventure Kingdom toveren een aantal kratten met wetsuits, schoenen en klimmateriaal uit de bus tevoorschijn en al snel heb ik mijn outfit in handen. M’n dag kan nu al niet meer stuk. Want canyoning, is mijn speeltuin. Rotsen beklimmen, door krappe ruimtes heen glibberen en van watervallen abseilen? Daar mag je me ‘s nachts voor wakker maken. Gelukkig is het dit keer weliswaar vroeg, maar toch een wat schappelijker tijdstip.
Nadat ik mezelf letterlijk en figuurlijk in de wetsuit gewurmd heb – holy shit die boel zit strak – voel ik al snel dat de pakken inderdaad lekker warm zijn. Nog even die klimgordel aan en hoppa, ik voel me weer senhor outdoor himself. Inclusief grote grijns.
Goed beslagen ten ijs met de heldere briefing van gids Philip. De canyoning outfit in vol ornaat. Canyoning doen = blije kop.
Na een vakkundige uitleg van de instructeur weet ik dat we vandaag een level 1 canyoning route gaan afleggen (deze gradatie gaat tot level 6) en heb ik de belangrijkste technieken al snel weer in de vingers. Vooral de techniek om jezelf van een waterval of rotswand af te laten zakken is op zich redelijk essentieel. Hoe dan ook, tijd om die canyon in te duiken.
Watervallen, rotsen en ijzige vingers
De eerste afdaling is een kleine zes meter hoog en een mooie opwarmer voor wat komen gaat. Met een paar vaardige bewegingen bevestigt instructeur Philip het touw aan de klimgordel en laat ik mezelf achterover zakken. Altijd weer een spannend momentje. Hang je dan, met bijna gestrekte benen in een hoek van 90 graden tegen een spekgladde rotswand aan.
Al voel ik ook meteen dat die schoenen een absurd goede grip hebben. Spulleke hoor die Terrex lijn van Adidas. Geleidelijk laat ik me afzakken, waarbij mijn ene hand de safety lock vormt en de andere het touw steeds een stukje laat vieren. Zo ‘loop’ ik stap voor stap de rotswand af. Damn dit voelt goed.
Even oefenen weer met het afdalen. Canyoning is hier en daar glibberen en glijden. Speelkwartier voor gevorderden.
De canyon bestaat uit een aaneenschakelijk van (relatief) ondiepe stukken rivier bezaaid met stenen en keien waarover ik me al lopend en struikelend heen beweeg. Had ik al gezegd dat balans niet m’n sterkste kant is? Het volgende moment waden we door diepere stukken heen en begeven we ons steeds verder de canyon in.
Sprong in het diepe
Een aantal sprongen, watervallen en stukken wandelen verder komen we aan bij de hoogste waterval van de dag. Hier kijk je 12 meter steil naar beneden. Wat van bovenaf toch echt altijd een stuk hoger lijkt. Gelukkig zit die afdaaltechniek er inmiddels goed in en stiefel ik bijna vakkundig naar beneden. Al verbleekt dit alles als ik even later instructeur Lisandro half rennend in een paar sprongen de wand zie afdalen. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen.
Even locken en lachen naar de camera. Canyoning moves in volle actie.
Een epic element van canyoning vind ik het van rotsen afspringen. En net terwijl ik tegen een groepsgenoot zeg “dat er nog wel een wat hogere rots in mag zitten”, word ik op m’n wenken bediend. “Voor degene die willen, kan je deze rots op en naar beneden springen. Het is belangrijk dat je geen hoogtevrees hebt en zeker van jezelf bent, anders is het echt te gevaarlijk en kun je lelijk vallen”, weet de instructeur te melden.
Anderhalve minuut later sta ik op de rand van de rots te kijken terwijl de gids nog even instructies geeft waar en hoe ik het beste kan springen zonder vanalles te breken. Ik kijk nog een keer, neem een flinke teug adem en spring.. Om meters lager in het water te plonzen. Dit, was goed. En daar was de hele crew het mee eens.
Meer weten over canyoning op Madeira?
Die laatste sprong was een mooie toevoeging op een geweldig canyoning avontuur. Madeira is ook voor canyoneers een mooie bestemming met routes variërend van level 1 (beginner) tot level 4 (flink gevorderd). Een must do voor elke outdoor liefhebber die van een verfrissende fysieke uitdaging houdt en geen last heeft van hoogtevrees. Wat mij betreft is canyoning op Madeira een echte must do die je niet wil missen. Meer weten? Check dan Visit Madeira voor alle mogelijkheden en handige info.
