We zijn al reizend steeds meer op zoek naar unieke ervaringen en belevingen. Waar vroeger massatoerisme hip and happening was, is er juist nu drang naar slow-tourism en unieke ervaringen met locals. Dan Richards schreef zijn boek Buitenpost met de vraag in zijn achterhoofd over waarom de mens zo wordt aangetrokken tot de wildernis en complete afzondering. Eeuwenlang worden kunstenaars – in de breedste zin van het woord – aangetrokken en geïnspireerd door de meest uiteenlopende plekken, ervaringen en landschappen. Dan Richards gaat in zijn boek Buitenpost op zoek naar echte buitenposten.
In gesprek met de auteur van reisboek Buitenpost; Dan Richards
Een buitenpost is misschien niet iets waarbij je meteen een beeld hebt. Buitenposten worden vooral gezien als totaal afgezonderde plekken op de wereld. Denk aan plekken waar afzondering, avontuur, stilte of misschien wel spiritualiteit te vinden zijn. En om dat te zoeken ging Dan naar de meest uiteenlopende gebieden op de aarde. Denk bijvoorbeeld aan het Cairngormgebergte in Schotland, de wilde natuur van IJsland, een spookstad in Spitsbergen, de woestijn van Utah en noem het maar op. We werden totaal meegenomen in zijn boek, waardoor we eigenlijk bij elke zin al bijna in de auto zaten. Op zoek naar ook zo’n avontuur. Maar speciaal voor jullie interviewen we Dan Richards over zijn Buitenpost.
Super leuk dat we je mogen interviewen! We zijn benieuwd wie je bent en waar we jou van kennen?
Hello! Ik ben Dan en ik schrijf over reizen en kunst. Na de afronding van de kunstacademie begon ik met het interviewen van – voor mij – interessante creatieve personen en de creatieve processen en werkplekken die ze hebben. In het begin was ik vrij naïef en schreef ik zeer hoog aangeschreven mensen aan zoals Dame Judi Dench, schilder Jenny Saville, Manic Street Preachers, Radiohead artiest Stanley Donwood en fotograaf Jane Bown. Stuk voor stuk geweldige mensen en toonaangevend in hun vakgebied en wonder boven wonder zeiden ze allemaal ja!
Zo is het eigenlijk allemaal begonnen en kwamen daar de boeken genaamd Holloway en The Beechwood Airship Interviews uit voort. Sindsdien schrijf ik over avontuurlijke mountaineering personen in Climbing Days en nu dus ook over buitenposten in Outpost / Buitenpost.
Je hebt al heel veel afgelegen en wilde plekken van de wereld gezien. Was het lastig om tot een selectie te komen voor je boek Buitenpost?
Buitenpost begint met de terugkomst van mijn vader van een Arctische expeditie naar Svalbard, net voor mijn geboorte. Hij had vanuit die expeditie een vel van een ijsbeer meegenomen die hij had gevonden rond de gletsjer van Ny-Ålesund. Heel mijn jeugd heeft het ijsbeer-vel me zo ontzettend gefascineerd en werd een soort van standbeeld van de mysterieuze wereld rondom reizen.
It became a kind of prism from my explorative imagination, maybe.
Dan Richards
En daar begint het boek. Het idee dat mijn vader daar in zijn schuilplaats wakker bleef in het land van ijsberen en dat in combinatie met de kennis van de alpine cabins waar ik in mijn leven ook ben verbleven. Beide op zoek naar het avontuur die veel mensen nooit hebben overwogen. En zo begon de lijst met outré architecture en buitenposten, zoals bakens, tempels, silo’s, spooksteden en zelfs een experimentele Mars-missie. Misschien komt het door mijn kunstacademie achtergrond, maar ik vind het bouwen en onderzoeken aan een boek misschien wel leuker dan het schrijven zelf.
Welke bestemming zou je achteraf toch graag nog toe willen voegen?
Ik zou dolgraag een kijkje willen nemen bij old whaling stations of Stromness and Grytviken op het eiland Zuid-Georgië in de Zuidelijke Atlantische Oceaan. Vroeger was dit het vertrekpunt om op walvissen te jagen, maar sinds het verbod is het er totaal verlaten. Daarnaast zou Elephant Island bij Antarctica ook geweldig zijn. Het is nu ruim 104 jaar geleden dat Shackleton daar aan kwam in een kleine open boot. Toen ik begon met schrijven aan Buitenpost was dat het vertrekpunt over deze waanzinnige reddingsactie.
You know, he got everyone in his crew back to the UK alive — and examine ideas of exploration, odyssey, entropy and renewal; to visit the abandoned station, once home to hundreds of men, and visit Shackleton’s grave to pay my respects.
Dan Richards
Wat is jouw persoonlijke favoriet?
Hvítárnes, een sæluhús in IJsland was waanzinnig en blijft het op mijn gedachten omdat het zo’n vreemde en griezelige plek is. Een sæluhús is vrij vertaald een ‘house of joy’ en die naam heeft hij natuurlijk niet voor niets. Je kan je goed voorstellen dat je na een volle dag ploeteren in weer en wind, je een warme schuilplaats wel als house of joy ervaart.
Originally built as way stations along ancient Icelandic roads, latterly used more like bothies, sæluhús now range in shape from rudimentary rock and turf igloos, pigeon-loft assemblages like one-man-tents in wood, to solid bunkhouses with stairs and stoves.
Dan Richards
Naar welke bestemming keek je erg uit?
Ik was eerst erg onder de indruk van het schrijvershuisje van Roald Dahl. Het was een vreemde gewaarwording, want het is eigenlijk het verhaal Wendy House dat Roald heeft geschreven, maar ook heeft gebouwd in zijn tuin zodat hij ongestoord kon werken. Hij heeft daar een buitengewoon heerlijk nest voor zichzelf gecreëerd, waar hij lekker kon schrijven en creëren. Vol vreemde objecten, curiosa en eigenzinnige meubels. Zodra Roald overleed, ging de hele inboedel van het huis naar het Roald Dahl museum. Gelukkig vroeg de curator of ik niet nog even binnen wilde kijken, om de originele staat ervan te zien. Ik zag en ervaarde werkelijk alles van dichtbij. De geuren van sigaretten en koffie, het dons van de slaapzak van Roald en de duizenden potloden die hij sleep tijdens zijn schrijverijen.
Wat adviseer je mensen die voor de eerste keer into the wild of naar een buitenpost gaan?
In de échte wildernis; take care. En denk vooral niet dat je overal op bent voorbereid en alles weet, want dat ben je niet. Vraag daarnaast altijd toestemming als dat nodig is voor plaatsen die je wil bezoeken. En neem altijd het advies van de locals van harte, zij kennen immers het weer, het landschap en de cultuur. Ken je het niet goed genoeg, dan kan je altijd gebruik maken van een gids. Ze gidsen je, maar redden je leven als het nodig is en hebben de mooiste verhalen te delen.
Naast deze dingen is het belangrijk om te bedenken hoe je wil reizen. Het leave-no-trace concept moet je altijd hanteren. Ga ook niet zomaar naar plekken die kwetsbaar zijn. In Buitenpost schrijf ik veel over de verantwoordelijkheden die we moeten nemen. Ook als we naar de coolste plekken van de wereld willen reizen. Zorg ervoor dat plaatsen blijven bestaan zodat jij ervan kan genieten, maar ook jouw kinderen én kleinkinderen. Duurzaamheid is de fundering van het boek, zo nam ik hondensledes in plaats van sneeuwscooters en treinen in plaats van auto’s.
Waarom moeten mensen jouw Buitenpost kopen?
In tijden van Corona is een avontuur om de hoek misschien wel het meest verre dat we kunnen ontdekken. En misschien is een plaatsvervangende reis door middel van mooie verhalen wel een mooie vervanging om iedereen te laten genieten en ontspannen. Maar ook buiten de Corona-tijden om, is het natuurlijk een prachtig boek voor inspiratie.
If I can engage and entertain people and help take their minds off the virus for a few hours then I’d be very pleased.
Dan Richards
What’s next?
Ik ben nu een boek aan het voorbereiden dat gaat over wat er ’s nachts met je gebeurt. Hoe reset, ontwaakt en ververst de wereld zich als iedereen ligt te slapen? Denk aan rare dromen, verhalen uit nachttreinen, postsorteercentra, elektriciteitsnet en noem het maar op. Vooralsnog blijft het bij plannen, want we wachten nog even met reizen. Voor nu blijf ik binnen, was ik mijn handen, lees ik veel boeken en schrijf ik lekker van me weg.
These days, if ever I awake after bad dreams, I take comfort in Stefán’s matter-of-fact mantra, ‘I’m part troll so I can deal with it.’ I play it in tandem with my own travel maxim: ‘What’s bad in life is often good in a book.’
Dan Richards
