Als fanatiek reiziger snak ik – net als andere reisfanaten – constant naar authentieke plekken in een wereld die niet worden gedomineerd door massatoerisme. Eens in de zoveel tijd lukt het om een plek te vinden waar dat anders is, meestal op een locatie waar je het niet verwacht. Of juist wel. Zo geldt ook voor de regio Alentejo, het ‘midden’ van Portugal.
Ontdek het onontdekte Portugal in Alentejo
Portugal wordt geroemd om de indrukwekkende kustlijn, de zonnige Algarve en natuurlijk de springlevende hoofdstad Lissabon. Alentejo? Daar hoor je zelden iemand over. Het gebied wordt in het noorden begrensd door de Taag met ten noorden daarvan de regio Centro, in het oosten door Spanje en in het westen door Lissabon. Het gebied heeft de oppervlakte van heel België, maar heeft slechts 3,5 keer de hoeveelheid inwoners van Brussel: 705.478 om precies te zijn. Oftewel: 29 inwoners per vierkante kilometer.
The best of both worlds in Alentejo
Tijdens onze trip reizen we af naar het piepkleine Alpalhão, in het district Portalegre dat tegen de Spaanse grens ligt. Het is op de minuut af twee uur rijden van Lissabon, waarvan zeker de helft door een uitgestrekt niemandsland voert. Lissabon is een fantastische stad, maar het voelt heerlijk om mezelf te verwijderen van alles wat met warme wafels en selfiesticks te maken heeft. Omdat Lissabon relatief dichtbij is – twee uur rijden is echt zo voorbij – is Portalegre eenvoudig te combineren met een citytrip naar Lissabon. Het beste van beide werelden.
Hiken door Portalegre Portugal
In spookdorpje Alpalhão vind je één belangrijk punt dat de boel in leven houdt: Monte Filipe Hotel, dat buiten mijn verwachtingen om modern en royaal is opgezet – inclusief spa, twee zwembaden en ruime kamers. Een ideaal vertrekpunt om de regio te ontdekken. Vanuit hier heb ik een hike gepland, die onderdeel is van het Walk in Alentejo-festival. Een hagelnieuw festival dat in november plaatsvond en waarin elk weekend in elk district van Alentejo verschillende hikes tegelijk werden georganiseerd. Dankzij de toegewijde festivalorganisatie zijn honderd (!) nieuwe wandeltochten uitgezet, die ook buiten de festivalmaand bewandeld kunnen worden. De routes en meer informatie, vind je hier.
Walk in Alentejo
Op dag één doe ik een deel van de Walk In MARVÃO. Ik loop van bergdorpje Marvão via de tussenliggende vallei naar het andere bergdorp Castelo de Vide, dat hemelsbreed ongeveer tien kilometer van elkaar vandaan ligt. Door de dubbele klim is het stevig aanpoten, maar man: het was het méér dan waard! Allereerst Marvão, het 9e eeuws dorpje en gelijknamige kasteel ligt op een granieten klif en wordt bewoond door 3512 inwoners. Authentieker ga je het niet vinden.
Leegte, leegte en leegte
Als we aan het einde van de ochtend door het dorpje wandelen, zijn de krappe steegjes zo goed als verlaten. De zon schijnt, de lucht is blauw en het is zo’n 16 graden. De heerlijke frisse lucht wordt afgewisseld met de geur van houtkachels. Ik verwonder me over de kleine witte huisjes en de typische Zuid-Europese deuren en ramen, als ik uit het niets bij de rand van de klif uitkom. Een prachtig uitzicht over een totaal verlaten vallei, met in de verte Castelo de Vide, roept een uiterst geluk makend gevoel in mij op: de parels van de wereld ontdekken zonder massatoerisme, het kan dus toch.
Tip! Het schitterende Pousada hotel in de kern van het dorp biedt een prachtig panoramisch uitzicht. Perfect om te overnachten of voor een kopje welverdiende koffie.
Van Marvão naar Castelo de Vide
Na het bezoek aan Marvão is het tijd om de klim naar beneden te maken, via een aangelegd pad dat daar al eeuwen ligt. Het vergt wat toewijding, maar het is zeker te doen. Via de vallei, waar het in deze herfstmaand gewoon nog 18 tot 22 graden wordt, wandel ik naar de volgende halte: Castelo de Vide, een dorpje dat ik niet snel zal vergeten.
In tegenstelling tot Marvão is Castelo de Vide wat levendiger. Lokale restaurants rond het centrale pleintje, naast de Santa Maria da Devesa kerk, bepalen de sfeer. Hier eet je typisch lokaal eten: soep, veel brood, vlees en koriander. Vooral de soep en het brood is een overblijfsel uit armere tijden van Alentejo en Portugal. Het is inmiddels einde van de middag als ik van de verlate lunch of het vervroegde diner geniet (dineren doe je in Portugal pas vanaf 20.00 uur). Met een volle buik slenter ik door de smalle en stijle steegjes naar de kasteelmuren. Binnen de kasteelmuren vind je een verborgen dorpje, een dorp in een dorp. Eeuwenoude huisje staan tegen elkaar aan gepropt. Sommige goed onderhouden, anderen amper nog overeind.
Scène uit een avonturenboek
Als ik de zon langzaam onder zie gaan, word ik aangesproken door een welbespraakte Portugees. Hij heeft jarenlang in het zakenleven gewerkt en heeft onlangs zijn droom waargemaakt door een kasteelhuisje te kopen. Hij nodigt mij uit om ‘iets speciaals’ te komen bekijken, waarop ik gretig toehap. Met een enorme sleutel maakt hij een poort open, waarna we in een groente tuin terechtkomen die is omringd door kasteelmuren. Via een gammel hekje klauteren we over een muur heen, waardoor ik ineens bovenop de kasteelmuur sta die loodrecht op de rand van de klif is geplaatst.
Achterons zie ik het dorpje in de duisternis verdwijnen, terwijl ik vanaf het hoogste punt uitkijk over een uitgestrekte vallei waar de zon in de verte langzaam in lijkt te verdwijnen. Een enorme roze gloed verlicht de vallei, die langzaam wordt opgelicht door kleine cirkels met lampjes: de piepkleine dorpjes die Alentejo rijk is. Zodra de avond zijn intrede heeft gedaan, wandel ik terug door een wirwar aan straatjes. Het is uitgestorven, er is letterlijk niemand op straat. Het voelt alsof ik in de scène van een avonturenboek van Dan Brown wandel. Vol enthousiasme wandel ik via de Joodse wijk terug naar het pleintje, waar ik word opgehaald door de organisatie van het festival. Er staat een diner in het hotel op mij te wachten. Wat een dag!
Terug naar Lissabon
Na een korte en stille nacht, vertrek ik de volgende ochtend terug naar Lissabon. Het stadsleven staat in schril contrast met het kalme leven van Alentejo in Marvão en Castelo de Vide: druk, chaotisch en overladen met toeristische winkels. Lissabon is prachtig, maar na een uurtje door de stad wandelen verlang ik eigenlijk alweer terug naar nog een zonsondergang vanaf de kasteelmuur. Meer info? Check visitinalenjento.com
Tip! Als je toch in de regio bent, bezoek dan ook het indrukwekkende Forte da Graça en de Stud Farm of the Lusitano Horses. Hou er rekening mee dat je voor beide activiteiten ongeveer een halve dag nodig hebt.
