Vorige zomer heb ik een stuk geschreven over Saas-Fee en de Aletschgletsjer. Toen was ik op de mountainbike, omringd door de enorme bergtoppen en het weelderige groen van Wallis. Deze keer laat ik mijn fiets thuis en grijp ik mijn snowboard voor wat winteravontuur. Ik was eigenlijk wel benieuwd of ik nog iets herkenbaars zou zien. Nou, ik kan je vertellen, het voelt als een compleet andere wereld. Ik kan de Aletschgletsjer en die iconische stuwdam nog steeds op de kaart aanwijzen, maar ’s winters ziet alles er toch wel heel anders uit. Op deze hoogte is er geen spoortje groen meer te bekennen. De groen bedekte, natuurlijke trails zijn bedolven onder de sneeuw en omgetoverd tot skihellingen van wel 3.500 meter hoog. De overeenkomsten? De rust en de magie van de bergen.
Het kanton Wallis
Wallis is een van de deelstaten van Zwitserland. Het is de thuisbasis van die imposante vierduizenders waar we allemaal van dromen. In het land zijn er in totaal 48 van deze reuzen te vinden, en guess what? In Wallis pronken er vijfenveertig, omringd door skigebieden die variëren van knus tot gigantisch.
Zwitserland laat je out of the box denken en op een andere manier genieten
Bij het kiezen van een wintersportbestemming kies eigenlijk altijd voor het grootste skigebied. Want hoe groter het gebied, hoe meer plezier toch? Nou, niet per se. Deze wintersport heeft me echt geleerd om mijn trips anders te plannen. Vooral nu ik steeds minder uitkijk naar een drukke après-ski en mezelf vervloek als ik de dag met een kater begin. Dus, ik dacht, waarom niet iets anders proberen? Twee skigebieden in één trip! Eerst Saas-Fee en dan de Aletsch Arena. Ik verplaats me met de trein.
Dagje treinen
Na een dagje treinen arriveer ik precies op tijd op mijn eindbestemming Saas-Fee. Om half 9 ’s ochtends vertrok de internationale trein vanuit Utrecht naar Basel. Vanuit Basel is het nog maar 2 uurtjes naar Visp. Na een kort ritje met de bus, door het adembenemende berglandschap, kom ik om 18.00 uur aan in Saas-Fee. Reizen met de trein is voor mij ideaal. De Zwitserse spoorwegen (SBB) zijn namelijk ontzettend punctueel. Bovendien zijn zowel de lokale als de internationale treinen lekker ruim. Ik klap mijn laptop open en kan heerlijk aan het werk. En het beste van alles? Omdat ik op maandag reis, telt mijn werkgever dit als een thuiswerkdag. Yes, dat scheelt me mooi een extra vakantiedag.
De bergtoppen van Saas-fee
Saas-Fee maakt deel uit van het Saastal, samen met Saas-Grund en Saas-Almagell. Met 110 km aan pistes is Saas-Fee het grootste skigebied van de drie. Deze skigebieden liggen los van elkaar en zijn niet met elkaar verbonden. Vanuit Saas-Fee heb je de keuze uit drie gondels die je rechtstreeks naar grote hoogte brengen, waarvan de Felskin-lift het meest indrukwekkend is. Vanaf het tussenstation op 3.000 meter hoog pak je een tram die je naar het draaiende restaurant Attalin brengt naar een hoogte van 3.500 meter. Vanaf hier heb je adembenemend uitzicht op de Dom, met zijn 4.545 meter de hoogste berg van Zwitserland. Ook kijk je neer op de Fee-gletsjer, die het hele jaar door, onder begeleiding van een gids, beklommen kan worden. Saas-Fee staat op de vierde plaats van de hoogste skigebieden in Europa, na Zermatt (ook gelegen in Wallis), Chamonix en La Grave.
Ik vind het bewonderenswaardig dat ze in dit gebied werken met dynamische skipasprijzen. Als het druk is, gaan de dagprijzen omhoog. Op deze manier worden de pistes nooit te vol. De eerste week van februari is lekker rustig, dus ik waan me als een koning bijna alleen op de piste. In de week dat ik er ben, is de dagpas 82 euro.
Vlammen op extreem lange pistes
De brede rode pistes met aan de linkerzijde de Fee gletsjer en in mijn rug de pieken van de Allalinhorn maakt snowboarden op deze plek heel erg bijzonder. Noord, oost, zuid, west, overal zie je pieken van boven de 4.000 meter. Waar heb ik dit eerder gezien op mijn skivakantie? Ik geloof nergens. Saas-Fee is een relatief smal gebied, maar erg hoog. Hierdoor is het lekker makkelijk navigeren. Door de extreem lange afdalingen met een directe afdaling van 1.700 meter terug naar het dal, kom ik helemaal in een flow. Hierdoor zoek ik steeds verder mijn grenzen op.
De bergen bepalen de regels in Saas-Fee
De kans dat het hier koud is? Die is klein. Met meer dan 300 dagen zon per jaar is een warm en helder uitzicht eerder regel dan uitzondering. Het is hier verre van druk. Geen wachtrijen voor de skiliften, geen bonkende muziek op de piste, geen schreeuwende jongeren en veel meer dan alleen schnitzels op het menu. Hier in Saas-Fee vind je de beste Zwitserse wijnen, traditionele gerechten zoals raclette of rösti, en uitstekende service zonder het gevoel opgejaagd te worden. Het is alsof de bergen hier de regels bepalen. Alles ademt hier een enorme rust uit. Dus als je het eens anders wilt aanpakken, en niet vermoeid maar uitgerust van je skivakantie terug wilt komen, dan is Saas-Fee zeker een bestemming voor jou.
De magie en onvoorspelbaarheid van de Aletschgletsjer
Het is een shortski trip, wat inhoudt dat we dezelfde dag nog met de trein naar het volgende gebied vertrekken; De Aletsch arena. Hier ligt de imposante Aletschgletsjer, de langste van Europa. Deze massieve ijsstroom ontspringt zijn dans aan de noordelijke zijde van de Jungfrau en stroomt globaal naar het zuiden Wallis in. Hoelang die nog de langste zal blijven? Metingen laten zien dat de Aletschgletsjer in 4 jaar tijd met ongeveer 3 kilometer in lengte is afgenomen. Je kunt je voorstellen dat dit een waar hoofdpijndossier aan het worden is. Maar dit is geen nieuwe ontwikkeling. Honderden jaren geleden al worstelde men met de onverwachte afslagen van de Aletschgletsjer. Er gaan mythes rond dat boeren de goden aanboden, omdat men bang was voor de vernieling van hun dorpen en gewassen.
Schuldbewust de pistes af
Ik ben me ervan bewust dat mijn shortski-trip geen bijdrage levert aan de oplossing van dit probleem. Als de gletsjer net zo snel blijft smelten als nu het geval is, zal ik over 10 jaar misschien anders terugkijken op deze trip dan nu. Toch geloof ik ergens dat de natuur altijd wel overwint, met of zonder menselijk ingrijpen. Ook al wordt het gebied nog uitgebreid met een nieuwe cabine in 2025.
Op naar Bettmeralp
Maar ik dwaal af. Na een treinreis van anderhalf uur ben ik bijna in Bettmeralp aangekomen. Bijna, omdat het laatste stuk erg bijzonder is. Bettmeralp, een prachtig klein Zwitsers authentiek dorpje waar geen resorts te vinden zijn, maar alleen houten hotelletjes en sfeervolle chalets kan je alleen bereiken met de Bettendorf-kabelbaan. Bettmeralp is namelijk autovrij.
In verbinding met jezelf en met de ander
Bettmeralp vertoont gelijkenissen met Saas-Fee en is ideaal voor de wintersporter die Zwitserse traditie en sereniteit wil combineren in een gebied met een hoge diversiteit aan pistes. Ga je de hoogte in, dan vind je ter hoogte van de Aletschgletsjer uitdagende zwarte pistes en zelfs een funpark waar je als freestyler je helemaal uit kan leven. Blijf je ter hoogte van de dorpen Bettmeralp, Fiescheralp en Riederalp, dan is dit ideaal voor families met jonge kinderen die zich prima kunnen vermaken op de blauwe, vlakke pistes.
Net als eerder op mijn mountainbike voel ik me sereen op mijn snowboard. Geen schreeuwende Nederlanders die je uit je flow halen, maar 70% lokaal toerisme. De après-ski wordt hier lekker buiten gevierd met een vuurkorf, zonder luide muziek, maar juist rustige klanken, waardoor je niet boven elkaar uit hoeft te schreeuwen, maar echt kan connecten met de mensen om je heen.
Ik raak in gesprek met een bestuurder van een pistenbully. Zodra het donker wordt, begint zijn shift. Met wel 500 pk onder zijn kont, met rupsbanden, zorgt hij voor het onderhoud en egaliseren van de pistes. In één nacht rijdt hij wel tot 100 keer op en neer. Zodat wij ons de volgende dag weer lekker kunnen uitleven. Ik vind het prachtig om te zien hoe trots iemand kan zijn op zijn werk. Vol passie vertelt hij over de wedstrijden voor de best geprepareerde pistes en hoe ze dit jaar echt kans maken om te winnen. Ik droom weg in mijn eigen gedachten en fantaseer of ik mijn job niet moet inruilen voor een leven in de bergen.
De Aletschgletsjer: Indrukwekkender in de zomer
Omdat ik hier ook maar één dag ben, draait het snowboarden om de Aletschgletsjer. Met de uitkijkpunten Moosfluh, Bettmerhorn en Eggishorn kun je de gletsjer vanuit drie verschillende plekken bewonderen. Met 2.869 meter is de Eggishorn het hoogste punt waar je met je ski’s kunt komen. Eerlijk gezegd vind ik het uitzicht in de zomer indrukwekkender. In de zomer, wanneer de sneeuw onder de zon verdwenen is en alles groen is, krijg je een beter beeld van de immense omvang en kracht van de Aletschgletsjer. Als je echt voor de Aletschgletsjer komt, ga dan in de zomer.
Maak Zwitserland zo duur als je zelf wil
Inmiddels mag ik wel zeggen dat ik een Zwitserland kenner aan het worden ben. Een repeterend verhaal wat ik veel hoor is het stigma dat Zwitserland zo ontzettende duur is. En inderdaad, als je niet oplet, ben je een dief van je eigen portemonnee. De Zwitserse Frank staat sterk tegenover de Euro en de lonen zijn hoog, waardoor uit eten gaan en drinken prijzig kunnen zijn. Maar hierop valt dus juist te besparen. In Zwitserland word je minder verleid door de après-ski en als je je eigen eten en drinken meeneemt de piste op, bespaar je echt geld. Ook het boeken van een huisje buiten het vakantieseizoen kan flink in de kosten schelen.
En ga je vaker dan één keer per jaar naar Zwitserland, dan is de Magic Pass heel rendabel en het overwegen waard. Voor 900 euro heb je heel het jaar door onbeperkt toegang tot 69 skigebieden en 31 zomerbestemmingen in zes verschillende kantons.
Neem de regie in eigen handen
Al met al vind ik Zwitserland met zijn bergen misschien wel het mooiste land van Europa. Ik houd ervan om dingen op een andere manier te benaderen en van de gebaande paden af te wijken. Tijdens deze reis, waarbij ik twee verschillende, wat kleinere skigebieden heb bezocht, heb ik echt kunnen genieten van het traditionele Zwitserland met zijn serene sfeer. Zoals van iedere trip kom ik altijd terug vol met ideeën. En ik heb weer wat kunnen toevoegen aan mijn overvolle bucketlist. Met de camper een maand lang door Zwitserland trekken, hand in hand met de Magic pass. En iedere dag zelf lekker kokkerellen natuurlijk.
