De pas gerenoveerde Swiss Alpine Club Grialetsch-hut is omgeven door indrukwekkende bergtoppen in het achterland tussen Davos, de Flüalapas en het Neder-Engadin in Zwitserland. Het is het perfecte startpunt dichtbij Davos voor een toerskitocht voor beginners op de Piz Grialetsch. Daarbij wordt geen gebruik wordt gemaakt van skiliften. Als toerskiër klim je zelf de berg omhoog. Ik ben Martin Bissig en ik neem je mee op mijn tweedaags avontuur door de Alpen.
Alpine skitocht op de Piz Grialetsch bij Davos
Soms moet je gewoon iets nieuws durven proberen. Als je al eens hebt geskied, heb je ongetwijfeld weleens gedacht aan het verkennen van grotere hoogtes. Alpine toerskitochten zijn de perfecte manier om skiën naar een heel nieuw niveau te tillen. Ze bezorgen je een totale verandering van omgeving. Een perfecte plek om met toerskiën te beginnen is Davos. Ik vertel je graag meer over mijn ervaringen.
Europa’s hoogst gelegen stad
De trein is net in Davos aangekomen. We stappen snel op de bus die ons naar het dal van Dischma brengt, weg van de drukte van Europa’s hoogst gelegen stad, gelegen op 1.560 meter hoogte. Teufi is een aangenaam contrast. Als we uit de bus stappen, wacht onze plaatselijke berggids, Adrian (Adi) Rätz, ons op. Moeilijk te geloven dat we een paar minuten geleden nog in de stad waren. We controleren snel onze uitrusting en dan gaan we op weg. Al na een paar meter stroomt het zweet over mijn gezicht, wat nauwelijks verrassend is. In tegenstelling tot tijdens een gewone skitocht, zijn onze rugzakken nu verzwaard met een volledige gletsjeruitrusting voor de Piz Grialetsch: stijgijzers, een klimgordel, een touw en ijspriemen.
Langzaam en gestaag klimmen we door de diepe sneeuw, langs een spoor vol geschiedenis. We hebben zojuist het gehucht Dürrboden bereikt op de Piz Grialetsch, ooit een belangrijk station op de handelsroute van Davos via de Scaletta-pas naar het Engadin en verder naar de Valtellina in Italië. Gedurende honderden jaren werd deze route gebruikt om zout uit Tirol en Venetië en wijn uit de Valtellina te vervoeren. We nemen een korte pauze om op adem te komen. Onze berggids gebaart met zijn stok en wijst omhoog. De flanken van de Piz Grialetsch baden in het zonlicht.
Een klein juweeltje in the middle of nowhere
De route voert ons langs de dalbodem naar de samenvloeiing van de Furggabach en door de depressie in oostelijke richting naar het Alpenmeer van Furggasee naar Fuorcla da Grialetsch, op 2.536 meter hoogte. Opeens lijkt de beschaving zo ver weg Hoewel we onze bestemming nog niet hebben bereikt, heb ik het gevoel dat ik er al ben. We horen niets anders dan het meditatieve geklik van onze band. Wij zijn de enigen die zich een weg naar boven kronkelen over het heuvelachtige terrein. Ik voel me een beetje als de maatschappelijke dropout Chris McCandless in de cultklassieker ‘Into the Wild’. Mijn gedachten gaan naar een passage in zijn boek als we langs ruige rotsformaties trekken in niemandsland: ‘Er is geen grotere vreugde dan een eindeloos veranderende horizon’. Zo waar.
Alleen in de sneeuw
Plotseling is het daar, in de verte: de Grialetschhut. Het nieuwe dak met zonnepanelen reflecteert de lentezon. De SAC-hut is in 2021 volledig gerenoveerd; de renovatie omvatte ook een houten aanbouw. De resultaten zijn goed te zien. Dit nieuwe hoofdstuk in de geschiedenis van de hut werd ook gemarkeerd door een nieuw huttenwachterspaar. Na meer dan 34 jaar gaf Hanspeter Reiss de fakkel door aan Werner en Tanja Schweizer. Zij begroeten ons hartelijk bij onze aankomst.
Het eerste wat we doen is onze skijassen, schoenen en sokken uittrekken en in de zon te drogen leggen. Werner brengt ons een schaal met vleeswaren, kaas, brood en een glas van zijn zelfgemaakte vlierbessensiroop. Hemels. Vanaf het terras van de Grialetsch hut kijken we uit over de Piz Sarsura Pitschen, die blijft gloeien in de middagzon terwijl de bergen hun schaduw over ons werpen. De temperatuur daalt en we gaan naar binnen. We schuiven onze voeten in onze slippers, die we vinden op een plank net binnen de ingang, netjes gerangschikt op grootte. We weten niet dat we op het punt staan door de tijd te reizen.
Onverwachte tijdreis
Tijd om onze status te controleren, of misschien een verhaal te posten, of een nieuwe profielfoto te uploaden. Of misschien ook niet. Geen mobiel signaal. We zitten in een dode zone. Maar eigenlijk is dat niet erg. We stoppen onze telefoons snel terug in onze zakken, pakken een biertje en voegen ons bij de andere hostelgasten. De sfeer is een beetje zoals voor de tijd van de sociale media, toen je met medereizigers aan de bar van het hostel een praatje maakte. Eenvoudig en ongecompliceerd. We worden overvallen door nostalgie.
Eén persoon vertelt ons dat ze die dag hadden geprobeerd de Piz Grialetsch te beklimmen. Helaas waren de sneeuwcondities niet goed en zijn ze teruggekeerd naar de berghut. Misschien hebben we morgen meer geluk. De omstandigheden in het voorjaar veranderen voortdurend. Kort na ons avondeten gaan we naar bed. Een laatste blik uit het raam: De bergtoppen zijn paars in het avondlicht.
Op pad naar de Grialetschgletsjer
We zijn de eerste groep die de volgende ochtend de hut verlaat, onze hoofdlampen vastgebonden. Het pad voert ons naar de Grialetschgletsjer. Het wordt plotseling duidelijk dat we op een alpine tocht zijn: Adrian, onze gids, laat ons zien hoe je een achtvormige knoop maakt en bindt ons aan elkaar vast. Better safe than sorry. De klim is steil en we gaan rechtstreeks naar een kleine doorgang onder de Piz Grialetsch. We cirkelen rond de top en draaien 90 graden naar het noorden, klimmen op een schouder en laten daar onze ski’s achter.
Van maximale focus naar totale topgelukzaligheid op de Piz Grialetsch
We klauteren de steile zuidflank van de Piz Grialetsch op met onze ijspriemen en stijgijzers. Klik. Klik. Onze stijgijzers doen hun werk en we klauteren langzaam omhoog door de sneeuw, stap voor stap. De route voert ons over een smalle graat. We doen ons best niet naar beneden te kijken. Mijn handpalmen voelen zweterig aan. Mijn vingers houden de ijspriem stevig vast. Inademen. Ik plaats voorzichtig de ene voet voor de andere. Uitademen. Nog een paar meter. We hebben het gehaald. We zijn op de top op 3.131 meter boven de zeespiegel. Ik draai langzaam mijn hoofd. We zijn omringd door een ijzig landschap van gletsjers: in het noorden de steile Scalettagletscher, in het oosten de Vadret da Grialetsch en in het zuiden de Vadret Vallorgia. Ik voel mijn hartslag. Dit soort momenten maken het geluk bijna tastbaar.
Een fantastische afdaling terug naar Dürrboden
Ons geluk duurt voort. De omstandigheden in de afdaling zijn geweldig en voor het grootste deel zijn er geen sporen. Dat hoeven we ons geen twee keer te laten vertellen. We halen de vellen van onze ski’s en dalen af. De sneeuw voelt beter aan dan verwacht – een laag poeder op hard aangestampte maïssneeuw. Een werkelijk fantastische afdaling terug naar Dürrboden.
Vanaf hier moeten we weer vertrouwen op spierkracht. We kruipen in de huid van viervoudig Olympisch gouden Zwitserse langlaufer Dario Cologna en hobbelen op onze ski’s op de Piz Grialetsch terug naar Teufi. Niet zo gemakkelijk als we dachten. De lentezon slaat ongenadig neer, het zweet is echt. We bedenken allemaal hoe fijn het zou zijn om af te koelen in de rivier vlakbij. Na ongeveer 40 minuten zijn we terug in Teufi. Terug waar ons avontuur de vorige dag begon. We blijven achter met herinneringen aan de top, onze tocht door afgelegen landschappen, de onvergetelijke sfeer van de berghut, en de opwinding van onze laatste afdaling.
Davos en de Piz Grialetsch is gemakkelijk bereikbaar over de weg of per trein vanaf de internationale luchthaven van Zürich. De reistijd vanaf Zürich bedraagt ongeveer twee uur over de weg of twee uur en 40 minuten per trein. Deze alpine skitocht begint en eindigt bij het “Restaurant Teufi” in Dischmatal.
