Soms doe je van die dingen waarmee je in een regelrechte rollercoaster belandt. Maar die je stiekem voor geen goud zou willen missen. Zoals het rennen van de Aletsch Halbmarathon. Want een trailrun van 21 kilometer langs een heuse UNESCO gletsjer, en met prachtige vergezichten, ademt avontuur toch? Ik help je in dit artikel op weg naar de start in Bettmeralp.
Op het programma: de Aletsch halbmarathon
Het is woensdagochtend 8.30 uur en ik zit gehurkt in m’n trailrun outfit voor het hotel in Bettmeralp. Nog even snel mijn startnummer op m’n gloedjenieuwe Mammut trailrunrugzak spelden. Het vooruitzicht voor deze ochtend? De ‘Aletsch Halbmarathon‘ zien uit te rennen. Met 21,1 kilometer en 1.148 hoogtemeters een uitdaging van formaat.
Oh ja, alles na de eerste 500 meter rennen leg je af boven de 2.000 hoogtemeters, totdat je de finish op 2.650 meter bereikt. Wat ze je op dat moment nog niet vertellen, is dat het merendeel van de hoogtemeters in de laatste twee kilometer zit. Precies wat je nodig hebt na 19 kilometer door de bergen rennen. Dus die spanning? Paraat. Maar vooral ook een vette grijns en die beruchte twinkel in mn ogen. * Het is weer bal *
Een trailrun zoals trailrunnen bedoeld is
Als je een trailrun doet, wil je ook echt trailen. Feest dus dat, na de eerste kilometer in Bettmeralp, de hele trail onverhard is. Trailrunnen zoals het bedoeld is. Al snel laten we het bergdorpje achter ons en rennen we door over een Alpenvlakte, omringd door bergen. Je kijkt je ogen dan ook uit en zeker voor de bergliefhebbers onder ons (#guilty) is het echt een feest.
Niet gek dat de kilometers stiekem voorbij vliegen en voor we het weten zitten we al op de acht kilometer. Ik zeg we, want ik ren met een reisgenoot en met een lokale topfitte trailrunner, Klaus, die de 70 aantikt (en ons er met gemak zou uitrennen). Gelukkig spaart hij onze ‘Lage Landen beentjes’. Het tempo voelt dan ook wat laag. Al ontdekken we later waarom.
Bergen, bergen en nog eens bergen
Tijdens de trail wisselen de vergezichten van de Rhône vallei en Valais Alpen elkaar af met paden tussen de bossen door. De trailpaden zijn in goede conditie en de trailrun is voorzien van een duidelijke markering. Handig, want het mooie van de Aletsch Halbmarathon is dat je hem van juli tot en met oktober kunt rennen. Uitstekend in te passen in je reisschema door de Zwitserse bergen dus.
Ik betrap mezelf erop dat de trail toch wat makkelijk aanvoelt en als ik de gpx kaart op m’n outdoor horloge check zie ik waarom. Na 13 kilometer hebben we nog ruim 900 hoogtemeters te gaan. Kort daarna meldt Klaus dat de acht kilometer na de pittoreske Cassel Villa bij Riederalp stijgen wordt. Dat wordt afzien.
Trailrunnen langs een echte gletsjer
Terwijl we de hellende paden over rennen begint de omgeving te veranderen. De uitzichten weidser, bossen ingeruild voor groene rotsachtige vlaktes. En dan na een flinke heuvel zien we hem opeens: de befaamde Aletsch gletsjer. Met 22 kilometer de langste gletsjer van de Alpen, die in volle glorie tussen een erehaag van 32 vierduizenders meandert.
Een immens uitzicht dat even doet vergeten dat we al 17 kilometer in de benen hebben. Want zeg nu zelf, hoe vaak ren jij langs een UNESCO gletsjer af? Na een fotomomentje rennen we verder en doorkruisen we de Hohfluh en Moosfluh met steeds duidelijker de finish op de Bettmerhorn in zicht. Een weinig bemoedigend uitzicht aangezien deze toch echt nog een flink stuk de hoogte in ligt.
Die loodzware laatste loodjes (zijn het waard)
En damn, dat voelen we kort daarna, als we de laatste steile klim van maar liefst twee kilometer inzetten. Met de handen op de bovenbenen hijgen we onszelf naar boven terwijl elke spier in de benen moord en brand schreeuwt. De beruchte ‘neem even lekker pauze joh’ stem in mijn achterhoofd negerend, hijs ik mezelf stap voor stap naar boven. Gelukkig hebben we de uitzichten nog.
Met de eindstreep nu echt in zicht blijkt de helling nog best wat steiler te kunnen en inmiddels is de ‘dit nooit meer’ gedachte een feit. Maar hey, we weten allemaal dat je het de volgende dag zo weer opnieuw zou doen. Doorploegen dus terwijl de 21 km markering een nieuwe boost geeft voor die laatste meters.
Na 3 uur en 22 minuten passeren we de finish, met de bergen en Aletsch gletsjer als stille getuige. Glunderend van trots sta ik even stil bij het waanzinnige avontuur dat we net beleefd hebben. En we zijn het dan ook roerend eens: Best. Trail. Ever. (so far dan he ).
Ook trailrunnen in Zwitserland?
Gelijk heb je. Er zijn volop prachtige en uitdagende trailruns in de Aletsch Arena, variërend van relatief makkelijk tot ultra niveau met de 65 kilometer lange Stoneman Glaciara Hike en Swiss Alps 100 Endurance trailruns. En ook in de Nendaz regio is volop te ontdekken. Daarover binnenkort meer op The Hike. Maar neem zeker ook een kijkje op de trailrunning site van Nendaz. The adventure is out there 😉
