Sinds ik mij ‘professioneler’ ben gaan bezighouden met natuur- en landschapsfotografie kom ik in Trentino. Deze noordelijke provincie van Italië bestaat voor een groot deel uit hooggebergte (Dolomieten), maar kent ook meer dan honderd meren, waaronder het bekende Gardameer. Meerdere keren per jaar reis ik voor mijn fotografie passie af naar het zuiden om het landschap van Trentino vast te leggen op de gevoelige plaat. Ook dit jaar, nu we weer vrijer kunnen reizen, heb ik besloten om met een klein groepje vrienden de herfst in de omgeving van Madonna di Campiglio vast te leggen.
Madonna di Campiglio is bekend om zijn wintersport faciliteiten en was ook al meerdere keren de aankomstplaats van de Ronde van Italië. Wat velen niet weten is dat deze plaats in het hart is gelegen van diverse prachtige natuurgebieden en valleien.
Vorst aan de meren van San Giuliano
Tijdens mijn fototrip in de herfst van 2019 ontdekte ik dit pareltje, ten zuiden gelegen van Caderzone. Onderweg richting de bergboerderij Malga Campo kun je je auto parkeren op de gratis parkeerplaats. Hiervandaan loop je richting Malga Campo en volg je route SAT 230. In ongeveer anderhalf tot twee uur loop je naar de Rifugio San Giuliano. Onderweg wordt je getrakteerd op prachtige vergezichten en zie je aan je rechterzijde Val Genova met onder andere de Nardis waterval. Het laatste deel van deze wandeling gaat even pittig omhoog, maar het landschap dat zich vervolgens ontvouwd is een ware beloning. Vooral in deze tijd van het jaar als de lariksen langzaam van groen, naar geel en oranje verkleuren, wordt deze toch al bijzondere plek een klein stukje paradijs.
Langs het meer richting de Rifugio kom je een klein kapelletje tegen, San Giuliano di Cilicia, deze zou zijn bewaakt door een kluizenaar en werd in het verleden geëerd vanwege haar bron met ‘goed water tegen de koorts’. Over het meer zelf kunnen de locals onder het genot van een aperitivo ook prachtige verhalen/legendes vertellen!
Rifugio San Giuliano
Ik heb de Rifugio vooraf geboekt voor een overnachting, zodat ik de volgende ochtend de zonsopkomst kan fotograferen. Na een heerlijke maaltijd en nog even wat fotograferen tijdens de zonsondergang en opkomst van de maan, duik ik er op tijd in. Het is een lange dag geweest met een reis van veertien uur en deze hike er achteraan. Ik zet mijn wekker ruim voor zonsopkomst, wetende dat we een heldere nacht krijgen en dat het morgenochtend mooi kan zijn.
Hier ’s ochtends vroeg op pad gaan, is een andere wereld binnenstappen. De heldere nacht en lage temperaturen hebben ervoor gezorgd dat alles met een glinsterend laagje vorst is bedekt. In de totale duisternis glinsteren de ijskristallen en wordt de gitzwarte hemel verlicht door duizenden sterren waarvan het licht weerkaatst in het meer. Magischer kan het bijna niet en het is dan ook een genot om deze ochtend heerlijk te fotograferen.
Na een paar uurtjes fotograferen en een goed ontbijt in de Rifugio vervolg ik mijn pad om deze hike te voltooien. Vanuit de Rifugio loop ik richting het achterste meer en volg het pad SAT 221. Deze route leidt je omhoog naar de ‘Bocchetta dell’Acqua Fredda’ en vervolgens naar het Vacarsa meer en Malga Campostril. Hiervandaan hou je links aan en volg je de route terug naar de parkeerplaats. Deze route neemt ongeveer drie uur in beslag en toont je prachtige vergezichten over de berggroepen Presanella en Brenta. Informatie over deze hike vind je hier, een absolute aanrader!
Zonsondergang aan Lago Nero… een must!
Met de eerste hike in de benen, verplaats ik mij naar Madonna di Campiglio. Voor de komende dagen gebruik ik deze stad als uitvalsbasis naar de diverse valleien. Ik verblijf dit jaar in een nieuw geopende Bed & Breakfast, te weten Alpine Days. De eigenaren Monica en Adriano hebben hier een prachtig plekje gebouwd en doen er werkelijk alles aan om jouw verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. En na een lange avontuurlijke dag in de natuur, duik je even lekker de aanwezige spa in!
Val Nambrone
De volgende ochtend besluit ik, na een zonsopkomst te hebben gefotografeerd op een door Adriano aangewezen locatie, Val Nambrone in te gaan. Deze vallei biedt de toegang tot de Cornisello meren en Lago Nero, een plek waar je absoluut een zonsondergang moet hebben meegemaakt. Vlak voordat je naar boven gaat rijden, ligt bij Rifugio Val Nambrone een klein natuurgebied (Amolacqua) met onder andere de Amola waterval. Een mooie tussenstop om even heerlijk te lunchen en te genieten van het prachtig heldere turquoise water en de waterval.
Als ik een rondje door dit mooie gebied heb gelopen, vervolg ik mijn weg omhoog met de auto. De Cornisello meren en Lago Nero liggen op ongeveer 2.100m hoogte en zijn eenvoudig met de auto te bereiken. Een smalle maar goed begaanbare weg brengt je tot een kleine parkeerplaats van waaruit meerdere wandelingen zijn te maken. Ik volg het pad 239 welke langs de Cornisello meren loopt en terwijl ik wegloop van de parkeerplaats, valt mijn oog op een ‘oplichtende’ lariks welke aan het voorste meer staat. Door het wat wisselvallige weer en de openbrekende lucht, valt er ineens prachtig licht op het meer en de lariks… een geluksmomentje!
Ik loop achter het achterste meer langs over pad 216 en sla daarna linksaf om pad 238 te volgen. Vanuit de parkeerplaats kun je ook eenvoudig pad 238 volgen, als je alleen voor de zonsondergang naar Lago Nero wil lopen. Ik stop achter het meer en zoek een lekker plekje uit om de zonsondergang af te wachten. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de Brenta groep welke weerspiegelt in het meer. Wat een prachtig kleurenspektakel en einde van deze dag!
Water en herfstbossen in Val Brenta!
Het dichtst bij mijn uitvallocatie ligt Val Brenta, gelegen aan de voet van de Brenta berggroep. Een vallei waar ik al regelmatig ben geweest, maar die in deze periode van het jaar nooit verveeld. De watervallen, rivier en de in volle herfstkleuren staande bossen blijven voor mij een prachtige plek van inspiratie.
Cascate di Mezzo en omliggende watervallen
Ik parkeer mijn auto op de Vallesinella parkeerplaats, omdat ik vanochtend de ‘Cascate di Mezzo’ wil fotograferen. Vanaf de parkeerplaats volg je de informatieborden die de waterval netjes aangeven. Over een bospad loop je naar beneden toe en kom je al snel de Rifugio tegen met het uitzicht op de waterval. De Mezzo waterval is wel de meest indrukwekkende en grootste in deze vallei, vanaf 120m hoogte komt het water naar beneden. Naast de Mezzo waterval heb je nog de ‘Cascate Alte of Cascate di Sopra’, de ‘Cascate di Sotto’ en wat kleinere watervallen, gezamenlijk bekent als ‘Cascate di Vallesinella’. Allen prachtige plekken om te fotograferen, maar zoals gezegd ligt vanochtend mijn focus op de Mezzo waterval.
Na een uurtje te hebben doorgebracht bij deze waterval vervolg ik mijn weg door de bossen richting de Malga Brenta Bassa, gelegen in het hart van de vallei. In de afgelopen jaren heb ik hier mijn weg wel gevonden, ken ik de omgeving goed en kies ik mijn eigen wegen. Maar in deze vallei lopen ook een aantal prachtige hikes, waaronder deze. Een eenvoudige hike welke je in tweeëneenhalf tot drie uur meeneemt langs de mooiste locaties in deze vallei. Zo ook de ‘Sentiero della Forra’, een prachtig bospad die langs de Sarca rivier loopt.
Tip: Even geen behoefte aan een lange wandeling en toch een mooie zonsondergang willen zien? Ook dan ben je in Madonna di Campiglio aan het juiste adres. Rij dan naar de Malga Ritorto waar je vanaf het terras een prachtig uitzicht hebt over een groot gedeelte van de Brenta berggroep. Onder het genot van een koud Brenta Bräu biertje of een glas Trentodoc wijn, geniet je hier van een prachtige zonsondergang.
De afgelopen vijf jaar heb ik meerdere bezoeken gebracht aan deze regio en iedere keer ontdek ik weer nieuwe plekken en fotogenieke locaties, en word ik ook weer verrast door dit schitterende deel van Italië. Ook buiten het winterseizoen om biedt Madonna di Campiglio zoveel voor de echte buitenmens! Meer informatie vind je hier.
){kind=link}