Mijn epische motorreis: De eerste dagen

Zo, de kop van mijn epische motorreis is eraf! Na een flink afscheidsfeest ben ik iets later dan verwacht, op woensdag 29 augustus, vertrokken. Het oorspronkelijke plan was om de maandag ervoor te vertrekken maar het visum voor Iran liet iets langer op zich wachten dan verwacht. Het afscheid nemen was pittig; vrienden en familie kwamen langs om me uit te zwaaien. Gelukkig was het afscheid niet geheel cold turkey aangezien mijn vader de eerste dagen met mij mee reed.

Slow start van mijn epische motorreis

Bij een lange verre reis is het vaak zo dat je vliegt naar je beginbestemming. Zodra je door de douane stapt heb je het gevoel dat je reis écht is begonnen. Zodra je bent geland en het vliegveld uitloopt is er geen ontkomen aan. Dit kan af en toe een cultuurshock opleveren maar uiteindelijk went zo’n nieuwe situatie snel. Zo ben ik gewend om te reizen, maar tijdens mijn epische motorreis ging het helemaal anders. Na maanden voorbereiden, plannen maken, fantaseren en pieken was de dag gekomen om vanuit Driebergen richting Venlo te rijden. Iets over de grens zouden we opzoek gaan naar een eerste slaapplek. Het eerste uurtje op de A2 voelde enigszins vreemd. De lunch was ook niks avontuurlijks. Gewoon bij een wegrestaurant. Best gek dat je zolang naar zo’n dag als deze toeleeft en als het daar dan eenmaal is, gebeurt er niks spectaculairs.

Duitsland

Samen met Pim, mijn vader, reed ik de eerste drie dagen door Duitsland. We hadden niet echt een plan maar we wisten dat we richting München reden en we drie dagen hadden voordat Pim zou omdraaien richting Nederland. We hebben in die drie dagen ongeveer 1000 kilometer afgelegd, wat best een flinke afstand is. Al helemaal omdat we drie dagen regen hadden. Ondanks het slechte weer hebben we wel lekker gereden. Er waren veel kronkelpaden, mooie bossen en bergen. De eerste overnachting was in Cochem, een vrij toeristisch dorp aan de Mosol. De overnachting was duur, voor een simpele tweepersoonskamer betaalden we €120,-. Gelukkig was een goed ontbijt inbegrepen.

De volgende ochtend gingen we snel de weg op richting de bergen. We reden binnendoor richting Baden-Baden, ongeveer zo’n 350 kilometer. Deze semi-stad ligt aan de voet van het zwarte woud en telt zo’n 55.000 inwoners. Tussendoor stopten we in het dorpje Ramstein, geleden aan een Amerikaanse luchthaven. Het dorp ziet er gek genoeg ook super Amerikaans uit: autozaken, friettenten en verzekeringsbedrijven. Hier hebben we nog even een goede hamburger gepakt voordat we verder gingen. Rond zes uur ’s avonds kwamen we aan in Baden-Baden. Ik was verbaasd over hoe tof ik deze stad vond. Veel mooie gebouwen, leuke eettentjes en biergartens. Een goeie steak en een paar biertjes later stonden we ineens bij een heavy metal concert. Tof!

Op dag drie stonden we wederom vroeg op om onze trip door het zwarte woud te starten. De dag begon niet heel soepel: spullen kwijt, navigatie werkte niet mee en we waren verdwaald. Toch bleef de gemoedstoestand optimistisch. We wisten allebei dat deze tegenvallers niks voorstelde bij wat mogelijk nog gaat komen. Na 300 kilometer hadden we ‘m behoorlijk hangen en stopten we iets eerder dan verwacht. We zochten een hotel op in Slipplingen, een chique Duits dorp met voornamelijk gepensioneerde oudjes met veel geld. Er was niet veel te beleven maar het lag prachtig mooi aan het Bodenmeer.

Going solo

Dag vier was aangebroken, de dag dat ik alleen verder zou gaan en mijn epische motorreis echt gaat beginnen. We waren beide nerveus, het voelde een beetje alsof ik voor een tweede keer weg ging rijden van huis. Na een kort ontbijt en een bak koffie was het zover. Nog een paar laatste motiverende woorden en een goeie knuffel was ik weg. Al snel voelde ik de adrenaline door mijn lichaam stromen, ik was nu écht weg! Ik had besloten vandaag over de snelweg te rijden, zodat ik sneller bij mijn volgende bestemming was in verband met het slechte weer. Echter begon halverwege mijn motor te stotteren en vermogen te verliezen. Op de vluchtstrook kwam ik er achter dat er een elektrische storing in het ABS-systeem was ontstaan. Hoogstwaarschijnlijk gebeurde dit omdat ik op het laatste moment mijn remblokken moest vervangen waardoor de ABS-sensor gedemonteerd moest worden. Grote kans dat er hierdoor stof in is gaan zitten. Gelukkig viel het allemaal mee, kon ik de sensor schoonmaken en reed ik tien minuten later alweer op de weg.

München

Op zaterdag kwam ik aan in de eerste grote stad gedurende mijn epische motorreis: München. Ik besloot twee nachten te blijven zodat ik kon rusten en kon wachten tot de regen vertrok. Ik sliep in het Wombats City Hostel. Een prachtig betaalbaar hostel met parkeergarage in het stadscentrum. Sommige mensen hebben een hekel aan hostels maar ik niet. Ik vind het heerlijk. Wombats is een parel van een hostel. Met een enorme binnentuin waar je je eigen maaltijden kunt klaarmaken, studeren, films kijken of wat mensen leert kennen. Hierdoor is het een fijne terugvalbasis in zo’n grote stad als München. 

Ik besloot de eerste avond de stad te verkennen door maar gewoon een beetje rond te dolen. Al snel kwam ik erachter dat dit toch vrij kansloos is in zo’n grote stad. Na een halfuur was ik verdwaald en mijn batterij leeg. Aangezien ik geen woord Duits kan en ik er ook niet écht heel fris uit zie was het moeilijk om hulp te vragen op straat. Uiteindelijk kwam ik er wel redelijk uit en was ik twee uur later weer in het hostel. Hier besloot ik toch maar om het bij de hostelbar te laten. Al snel raakte ik aan de praat met een groepje reizigers: Matt uit Londen, Luka uit Australië en Jay uit Californië. Drie compleet verschillende gasten maar er was al snel een klik. Wanneer het duidelijk werd dat ik met de motor van Amsterdam naar Singapore rijdt draaide de halve bar zich om: ‘What the f*ck are you doing, are you nuts!?’ Tja, die reactie ken ik inmiddels wel maar al snel stroomde de tafel vol en werd het ene rondje na het andere rondje gegeven.  

Vervolg

Ik heb besloten de route van mijn epische motorreis wat aan te passen in verband met het slechte weer. Rijden in de regen is simpelweg niet leuk en erg zwaar. Je bepakking en kleren worden nat en koud waardoor in een tent slapen ook moeilijker wordt. Ik rijd maandag daarom niet verder naar het oosten maar ga richting het zuiden, de zon achterna. Ik wil dan via de Alpen naar de Italiaans/Kroatische kust rijden om vanuit daar weer richting het Oosten te gaan.

Reis statistieken

• Gereden kilometers: 1060
• Dagen onderweg: 5
• huidige locatie: München