Fulltime avonturier, dat is een baan waar je eigenlijk alleen maar van kan dromen. Tenminste, totdat je het daadwerkelijk gaat doen. In de Week van de Bergsport 2021 hebben wij de mogelijkheid gekregen om een digitale lezing bij te wonen van iemand die deze stap heeft durven zetten. Tamar Valkenier, of misschien wel beter gezegd, Tamar Avonturier. Zij vertelde ons haar levensverhaal, waar het allemaal begon en de prachtige verhalen die zij onderweg heeft beleefd. Wij werden er zo door geïnspireerd dat we haar bijzondere ervaringen hieronder graag aan jou doorvertellen.
Tamar Valkenier schreef overigens ook een boek over al haar belevenissen. Een echte aanrader!
Tamar Valkenier, fulltime avonturier
Een fulltime avonturier betekent dat je altijd op reis bent. 365 dagen per jaar. Tamar Valkenier is daar een perfect voorbeeld van. Toen we haar in 2021 spraken, zat ze net in Zweeds Lapland, om te oefenen om Lake Baikal over te steken. 700 kilometer, waarvan ze de ene helft skiënd en de andere helft schaatsend zou afleggen. Ze leert op deze plek niet alleen schaatsen en skiën, maar ook omgaan met de kou. Want dat laatste was misschien wel de grootste challenge. Overnachten deed ze in haar tentje of in een hutje op/langs de plekken waar ze kwam. De voorbereidingen waren dus al een prachtig avontuur op zich. Tijdens haar voorbereidingen was ze bijvoorbeeld al getuige geweest van de meest prachtige Noorderlicht show die ze ooit gezien heeft. We zijn maar een beetje jaloers…
Waar het allemaal begon
Zeven jaar geleden had Tamar een succesvolle carrière als recherchepsycholoog bij de politie. Ze had het hier erg naar haar zin, maar op de een of andere manier begon er iets te knagen. Ze wilde meer en vroeg zichzelf af, is dit het hoogst haalbare? Na een ongeluk door het parachutespringen brak Tamar haar voet. Verplicht moest ze stilzitten. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Stilstaan bij het leven. En toen begon ze te denken, dit kan anders.
Ze is op onderzoek gegaan, uitgezocht wat de mogelijkheden zijn. Toen kwam het idee om een jaar lang vrij te nemen. Op wereldreis te gaan en te kijken wat het leven nog meer te bieden heeft. Helaas dacht haar werk daar anders over. Zij gaven haar zes maanden de tijd om eropuit te trekken. Op dat moment zakte de grond onder haar voeten weg. Dit betekende dat ze een deadline had hoelang ze weg mocht. Telkens de klok horen tikken. Je hebt nog vier maanden. Nu nog maar twee. Door deze gedachte heeft ze de knoop doorgehakt. Ze nam ontslag, ze gaf bijna alles weg wat ze nog had en wilde de wijde wereld in. Want een stemmetje in haar hoofd zei steeds: “Tamar, kom je buitenspelen?” Dit kon ze niet langer negeren. Hier startte voor haar een totaal nieuwe levensstijl. Op zoek naar haar vrijheid.
Vrijheid is voor mij ongebondenheid, te gaan en staan waar je wilt en van gedachte kunnen veranderen.
Tamar Valkenier
In de afgelopen zes jaar is Tamar een boek gaan schrijven: ‘Fulltime avonturier, over alles achterlaten en de zoektocht naar ultieme vrijheid’. Het schrijven is nog lastig geweest, want zie maar eens tijd te vinden als je constant op pad en bezig bent. Maar het is gelukt. En daar zijn wij in ieder geval heel blij mee.
De eerste stappen naar ultieme vrijheid
Na het opzeggen van haar baan en het weggeven van haar spullen is Tamar een fiets gaan bouwen. Niet dat ze wist hoe dat moest, maar gelukkig bestaat er YouTube en was er een fietsenmaker in de buurt. Die hebben haar de spullen meegegeven die ze nodig had om haar eigen fiets te bouwen. De eerste keer ging dat fout, maar na een tijdje werd de fiets steeds meer fiets. Met als resultaat dat hij er klaar voor was. En Tamar ook. Alles wat op de fiets paste ging mee, de rest bleef achter.
Kom maar op met de test, ik ga je overwinnen!
Fietsend Nederland uit, België in, naar Frankrijk, door Luxemburg en uiteindelijk in Zwitserland. Tamar begon zich al meer een echte fietser te voelen. Onderweg kreeg ze te maken met de nodige uitdagingen. Flinke storm en slecht weer maakte het soms erg lastig om door te kunnen gaan. Maar ze ging door. Het voelde als een test met voor haar maar één duidelijk antwoord: ‘Kom maar op met jullie test, ik ga je overwinnen. Ik kan dit en ga dit doen’. Ze werd steeds handiger in het plannen en het vinden van een slaapplek. Het begon normaal te worden. Dit was haar nieuwe leven.
Ik ga gewoon, ik zie wel wat er gebeurt
Dit was de insteek waarmee Tamar bijna een jaar door Europa heeft gefietst. Ja zeggen tegen alles wat op haar pad kwam. En dat bracht haar de mooiste dingen. Volksdansen op een plein in Italië, een tiendaagse meditatiecursus in Bulgarije en veel kennis. Van verschillende mensen heeft zij geleerd om volledig van de natuur te kunnen leven. In sommige landen hoefde ze zelfs geen cent uit te geven. Alles kon ze uit de natuur halen.
De eerste ‘grens’
Richting oktober kwam Tamar aan bij Turkije. Het werd kouder en wildkamperen werd dus lastiger. Maar dat niet alleen. Voor het eerst werd haar vrijheid beperkt. Ze kon maar een visum krijgen voor drie of vijf dagen. Dit viel een beetje tegen. Zo snel was ze niet door het land. De oplossing kruiste letterlijk haar pad. Een andere fietser die naar Australië vloog. Ja, waarom ook niet. En zo geschiedde. Met fiets en al op het vliegtuig mee naar Australië.
Ik ben in de leer gegaan bij verschillende mensen die mij alles uitlegden over zelfvoorzienend leven. Mijn eigen groente verbouwen, leren jagen en speervissen.
Tamar Valkenier
Liefde voor de natuur
In Australië is Tamar verliefd geworden op de schitterende wildernis die het land te bieden heeft. De eerste keer dat ze zich zo naar de natuur getrokken voelde. En dit gevoel werd verder aangewakkerd. Daar heeft ze wat mee gedaan. Ze is in de leer gegaan bij verschillende mensen die haar alles uitlegden over zelfvoorzienend leven. Je eigen groente verbouwen, leren jagen en speervissen.
De inheemse stammen
Na Australië is ze doorgevlogen naar Bali. Op de fiets door naar Java. Onderweg heeft ze veel inwoners ontmoet en gesproken. Ze was vrij om die mensen aan te spreken. Middenin de jungle heeft ze stammen bezocht, die haar erg hebben geïnspireerd. Deze stammen hebben zo’n kennis van hoe je een goed leven kan leiden zonder grote schade aan de natuur te brengen, maar bijvoorbeeld ook over hoe je kunt overleven in een gebied waar leeuwen en andere wilde dieren leven.
Dat was het begin voor haar interesse in inheemse stammen, waarna ze zich heeft laten specialiseren in wildernis first aid. Want dat is iets wat Tamar besefte: het is bijzonder om iets van al deze mensen te leren en te verblijven, maar ze wilde ook graag wat terugdoen.
Van Tamar Valkenier naar échte valkenier
De adelaarjagers, die in West Mongolië leven, trokken haar aandacht. Want als je Valkenier met je achternaam heet, is het heel gaaf om ook écht een valkenier te worden. Hoe meer ze over deze plek las, hoe enger het werd. Geen wegen, geen supermarkten etc. En oja, de pest kan er ook nog wel eens uitbreken. Maar dat weerhield Tamar niet om ook dit avontuur aan te gaan. Met volle overtuiging. Dus niet alleen bezoeken, maar een onderdeel worden van de gemeenschap. Dus kocht ze een paard, zonder enige ervaring te hebben met paardrijden.
De tocht duurde zo’n vier tot vijf maanden. Er moest dus voor die tijd aan voedsel mee. Dit voedsel werd gedragen door een kameel. Aan het reisgezelschap werd een hond toegevoegd, die haar beschermde tegen anderen dieren maar ook mensen.
Tamar had drie maanden om de vallei te bereiken. Ze wist dat rond 15 augustus de nomaden weggingen. Tien dagen lang heeft ze geen mens gezien. De connectie met haar dieren is door deze tocht zo diep geworden, dat het begon te voelen als een gezinnetje. Na deze tocht is ze aangekomen bij de familie waar ze de dieren had gekocht. Hier begon voor Tamar haar valkeniers carrière.
De familie in Mongolië
De familie in Mongolië heeft een speciaal plekje gekregen. Tamar is hier vaker te vinden dan in Nederland. En dat is niet zomaar. De band die ze hier met de mensen heeft opgebouwd, is veel waard. Een vaderband, want samen met hen is ze gaan adelaarsjagen. En dit is gelukt, een euforisch moment toen Tamar haar eerste vangst had. Ook wel zielig voor de prooi natuurlijk, maar dat is natuur. Het meisje uit Haarlem, een echte valkenier.
Ook voor deze mensen wilde ze wat terugdoen. Door verschillende verzamel- en doneeracties stuurt Tamar spullen naar deze familie op. Dat kunnen ze gebruiken in het plaatselijke ziekenhuis en voor de kinderen op school.
Kunnen wij volledig van en in de natuur leven?
Het respect en de connectie met dier en natuur heeft ze meegenomen in al haar reizen. Na 12.000 kilometer door de wereld te hebben gefietst en haar reis naar Mongolië was het tijd voor iets nieuws. Samen met een andere Nederlandse reizigster ging ze drie maanden naar Nieuw-Zeeland. Bijna geen eigen eten mee, maar wel twee geweren, waarmee ze volledig waren aangewezen op de natuur. Zelf jagen, vuur maken en kamperen. Back to nature. Hoe gaaf is dit om een keer mee te maken? Dit was niet het enige. De enige echte Floortje Dessing is op bezoek gekomen, om de laatste drie dagen van hun tocht mee te maken.
Even iets totaal anders
‘Gewoon’ weer even 650 kilometer hiken. Hoofd leegmaken en op begaanbare paden lopen in een totaal andere natuur dan Nieuw-Zeeland. Jordanië was het land dat dit mocht gaan waarmaken. Tamar had een verwachting van Jordanië. Overal zand en lekker weer. Dit bleek toch nét even anders te zijn. Ze kwam terecht in een groene omgeving met bergen en veel slecht weer. De bedoeling was om alleen te lopen, maar na drie dagen was het liefde op het eerste gezicht. De ezel had haar hart gestolen. En de beste koop ooit. Uiteindelijk zijn ze samen tot de woestijn gekomen. Hier begon de uitdaging. Weinig water en niet even de mogelijkheid je te wassen. Dit hebben ze dan ook op het nippertje gered. But they did it.
Het boek ‘Fulltime avonturier’ door Tamar Valkenier
Het verhaal over Jordanië is het laatste verhaal dat Tamar in haar boek beschrijft. Maar zeker niet het laatste verhaal dat ze heeft meegemaakt. Het leven van de fulltime avonturier houdt namelijk niet op. Ze heeft zich laten specialiseren in wildernisgids, survivelaar, heeft zelfs haar eigen eten ontwikkeld en nog veel meer.
Haar boek is een mooie manier geworden voor haarzelf om te zien hoe ze zich van het ene avontuur naar het andere werkt. Even stilstaan bij jezelf, wat zie je aan jezelf en wat doet dit met je. Wat betekenen al ervaringen voor je? Het boek is een heel persoonlijk werk geworden. Hoe is het om dakloos en werkloos te zijn én als vrouw alleen op pad te gaan. Hoe kan het zo zijn, dat zij, die vroeger last had van angststoornissen, dit heeft gedaan. Door dit verhaal te delen heeft ze ons in ieder geval erg geïnspireerd.
De verhalen van Tamar Valkenier zijn ervaringen die wij graag horen en delen. De uitdaging aan te durven gaan en iets doen wat je écht wilt. Wij vinden het super gaaf (en goed) wat zij doet. Ben je ook benieuwd geworden naar de rest van de verhalen? Bestel het boek hier! Je kunt ook haar verhaal tijdens de Week van de Bergsport terugkijken. Wil je meer informatie over Tamar zelf, bezoek dan hier haar website.
